“Ben ik dood? Jazeker, dat moet ik mijzelf werkelijk vragen. Ben ik dood?”

In de debuutroman van Gayle Forman wordt de lezer meegenomen in het leven van de 17-jarige Mia. Ze is een doodgewone tiener; ze heeft een vriendje, speelt de cello en heeft een liefdevol en leuk gezin. Haar leven wordt compleet omgegooid wanneer ze samen met haar ouders en broertje Teddy in een fataal auto-ongeluk belandt. Alhoewel, fataal voor haar ouders, en even later in het ziekenhuis ook voor Teddy. Mia wordt wakker naast de auto, tot haar grote schok vindt ze haar ouders op het asfalt, op slag dood. Maar Mia heeft nog hoop, het vinden van Teddy. Ze ziet een hand uit de greppel steken waarin ze zelf ook wakker was geworden, maar wanneer ze de hand wil pakken om Teddy eruit te trekken ziet ze dat het Teddy’s hand helemaal niet is. Het is die van haarzelf. Pas dan kijkt ze naar beneden, naar haar eigen lichaam. Ze is volledig ongedeerd, geen vlekje bloed op haar kleding. Het lichaam dat voor haar neus in de greppel ligt daarentegen…

Mia, althans de Mia die in de greppel ligt, wordt naar het ziekenhuis gebracht. Ze beseft dat het lichaam waarin ze zich nu bevindt een soort tussenstadium is, waarin niemand haar kan zien of horen. Mia’s taak is nu om te beslissen. Blijft ze bij de familie en vrienden die ze nog over heeft, of gaat ze verder naar waar haar ouders en Teddy op haar wachten?

Dit is een genre dat ik heel graag lees: het speelt zich niet af in een fantasiewereld maar heeft toch een paranormaal aspect dankzij de keuze tussen leven en de dood. Door dit boek heen veranderde mijn mening constant. Ik vond het begin, toen het ongeluk gebeurde, heel mooi geschreven. Ik schrok echt toen het gebeurde. Wat ik echter miste was de achtergrondinformatie die ik al over het gezin had. Ik denk dat het ongeluk meer impact op mij als lezer had gemaakt als het iets later in het verhaal was gebeurt, zodat ik meer gehecht was geraakt aan de karakters. Aan de andere kant zorgt deze manier van het verhaal indelen wel voor een pakkend begin, waardoor je door wilt blijven lezen. Het heeft dus voor- en nadelen.

Na het ongeluk werden er veel flashbacks naar het verleden gemaakt, waarin leuke en grappige, maar soms ook verdrietige scènes binnen Mia’s leven worden genoemd. Dit zorgt ervoor dat het bijna een soort sitcom wordt om te lezen. De humor was erg leuk, wat ik erg knap vond van de vertaler aangezien het moeilijk is om woordgrapjes naar een andere taal te vertalen. Zodra Mia in het ziekenhuis terechtkomt begint de afweging tussen blijven leven en verder gaan naar haar ouders en Teddy. Dit raakte mij echt, omdat ik het zelf ook een verschrikkelijk moeilijke keuze zou vinden. Je wordt helemaal meegesleept in haar afwegingen, en mijn gedachten veranderden ook constant. Haar uiteindelijke keuze (die ik nog niet ga verklappen 😉) was prachtig geschreven en zorgde voor een mooi einde.

Al met al vond ik deze jeugdroman bijzonder en mooi om te lezen. Ik kan niet wachten om de verfilming te kijken en Gayle Formans andere boeken te gaan lezen!

Ik ben Nouk, 15 jaar oud. Ik doe op dit moment 4vwo en wil hierna iets met schrijven/journalistiek gaan doen. Lezen en schrijven is wat ik het allerliefst doe in mijn vrije tijd, naast zingen en gitaarspelen! Ik lees van alles en nog wat, maar het liefst Young Adult.

Als ik blijf / Gayle Forman / Vertaling Willeke Lempens / Uitgeverij Moon / 2009 / 220 blz. / ISBN 9789048844081

Gastblogger:

op deze plek zullen we regelmatig recensies plaatsen van bezoekers of van recensenten van bevriende websites en tijdschriften. Dat gebeurt soms op uitnodiging, maar heel graag willen we ook plaatsmaken voor spontaan ingeleverde boekbesprekingen. Dus: heb je een goed boek gelezen? Deel je mening (en dus je passie!) met de andere lezers van De Leesfabriek!

Dit boek kun je meteen bestellen via deze bestellink van Libris.nl

.

.