In een heel gewoon gezin leer je het volstrekt normale gezin van Adam, Ulrika en hun dochter Stella kennen. Althans dat is wat je op het eerste gezicht denkt. Want niets is immers wat het lijkt. Adam en Ulrika hebben het goed voor elkaar, wonen in een mooi huis en hebben elk een goed betaalde baan. Maar dan wordt hun negentien-jarige dochter Stella gearresteerd voor poging tot moord op een man van middelbare leeftijd. Hoe kende Stella deze veel oudere man en wat dreef haar ertoe deze man te vermoorden? Adam is er heilig van overtuigd dat zijn kleine meisje onschuldig is. Hoe goed kennen de ouders hun dochter nou echt? En hebben ze er alles voor over om hun dochter te beschermen en ervoor te zorgen dat ze niet in de gevangenis beland?  Een op het oog normaal gezin, maar met grote geheimen voor elkaar…

De cover van het boek is, vind ik, niet de mooiste. Het boek is namelijk al met verschillende covers uitgegeven. Bij deze cover heb ik het idee dat het niets toevoegt aan het onderwerp van het verhaal. Je ziet een blauwe cover met een huis dat opsplitst is in drie delen. Vader, moeder en dochter. In dat huis zie je een afbeelding van drie mensen op een pier springen. De cover met het gebroken fotolijstje met de afbeelding van een familie van drie, vind ik persoonlijk beter passen.

Door de tekst op de cover ben je benieuwd wie er het verst gaat om zijn dochter te behoeden voor het plegen van een moord.

Edvardsson deelt het verhaal op in drie delen. Het eerste deel wordt geschreven vanuit het perspectief van de vader, die nadat hij hoort dat zijn dochter verdacht wordt van moord er alles aan doet om zijn kleine meisje te beschermen. En hier gaat hij ver voor, zo ver zelfs dat hij niet schroomt om te liegen. Het tweede vanuit wordt verteld vanuit het perspectief van de dochter. Zij neemt je mee in haar jeugd en de omgang met haar ouders. Ook lees je meer over haar tijd in de gevangenis. Stukje bij beetje neemt ze je mee naar het moment van de moord. Of ze het ook daadwerkelijk gedaan heeft, blijft nog een raadsel. Het derde en laatste deel wordt verteld vanuit het perspectief van de moeder die meer blijkt te weten dan men denkt.

Door deze verschillende perspectieven leer je alle drie de hoofdpersonen goed kennen. De hoofdstukken zijn kort maar krachtig. Edvardsson weet de spanning fantastisch op te bouwen, hierdoor wil je niets liever dan het boek in één ruk uitlezen.

Echter pas op het laatst, vallen de puzzelstukjes in elkaar en kom je er achter wat er gebeurd is die bewuste avond van de moord. Om er in de laatste bladzijdes achter te komen wie de moord daadwerkelijk gepleegd heeft. Met grote verbazing las ik deze laatste pagina’s.

Een heel gewoon gezin is een meeslepende, goed geschreven thriller over een heel gewoon gezin in een vrij ongewone situatie, wat maakt dat je het boek in één ruk uit wil lezen.

Deze recensie is geschreven door Kim Landwer, 26 jaar. Als ik even niet met mijn neus in de boeken zit ben ik verpleegkundige op een recovery.

Een heel gewoon gezin  /  Mattias Edvardsson  / Vertaling Edith Sybesma / Uitgeverij Luitingh Sijthoff  / 2019 / 448 blz. / ISBN 9789024583294

Gastblogger:

op deze plek zullen we regelmatig recensies plaatsen van bezoekers of van recensenten van bevriende websites en tijdschriften. Dat gebeurt soms op uitnodiging, maar heel graag willen we ook plaatsmaken voor spontaan ingeleverde boekbesprekingen. Dus: heb je een goed boek gelezen? Deel je mening (en dus je passie!) met de andere lezers van De Leesfabriek!

Dit boek kun je meteen bestellen via deze bestellink van Libris.nl

.

.