Flora Vos is beroemd. Iedereen heeft haar wel eens voorbij zien komen, in een filmpje op televisie of op internet, maar niemand weet het dat zij het is, want in het filmpje was ze een baby. Ze werkt nu voor een tijdschrift. Op de zevende verdieping van het gebouw van De Uitgever. Flora is aardig, want ze luistert als mensen haar iets vertellen. Mensen mogen haar graag, ze is zo leuk en onschuldig. Flora draagt jurken van dure merken en gaat uit met mooie mannen. Flora interviewt mensen met ongewone problemen voor het tijdschrift. Haar collega’s zijn aardig, en ze lunchen elke dag samen. De andere mensen uit het gebouw spreekt ze eigenlijk niet, maar dat geeft niet. Flora, en Flora’s leven zijn best gewoon. Of, dat lijkt in ieder geval zo. Flora vertelt haar bizarre verhaal aan jou als lezer, en op een geweldige manier.

Het boek is verdeeld in drie delen; ‘Of’, ‘Hoe’ en ‘Waarom’. Het deel ‘of’ neemt het grootste deel van het boek in beslag, zo’n drie kwart. ‘Hoe’ is een aanvulling op ‘Of’, waarin alles een beetje op zijn plek begint te vallen, en ‘Waarom’ is een uitleg, en op het moment dat je in dat deel van het boek bent beland ben je compleet in de war en is die uitleg hard nodig.

Het verhaal is geschreven vanuit de ik-vorm, vanuit Flora zelf dus. Het verhaal komt rustig op gang, je volgt Flora in haar leven, haar dagelijkse doen en laten en haar gedachtes daarbij. Flora doet best leuke dingen, en heeft een interessante kijk op het leven. Je gaat haar aardig vinden. Het leest heerlijk, maar nu en dan heb je het idee dat er iets mist. Er lijken grote gaten in Flora’s geheugen te zitten, de dingen die ze vertelt zijn losse verhaaltjes en sluiten amper op elkaar aan. Als lezer verlies je het overzicht een beetje uit het oog, en de enige vraag die je nog hebt is niet ‘of’/’hoe’/’waarom’, maar WAT? Wat is er gaande, waarvan wil iedereen weten óf het gebeurd is, waar werkt dit naartoe? En dan bam, na driekwart boek, de grootste plot-twist voorstelbaar. Die zag ik niet aankomen. Wauw.

Van een makkelijk lezende, Sylvia Witteman-achtige opgewekte schrijfstijl naar Roald Dahl op zijn gruwelijkst. Bervoets maakt van een vrolijk, opgewekt stuk tekst een bizar verhaal, en alles valt op zijn plaats. Je snapt eindelijk wat er aan de hand is, waarom Flora sommige dingen doet en laat, en waar ze mee bezig is. Ik moest hier mijn boek echt even neerleggen om erover na te denken. Maar dit is onverwacht, gruwelijk en geweldig. Het boek is niet zo dik, en als eenmaal in het verhaal zit lees je het in een ruk uit. Een absolute aanrader, voor iedereen.

Deze recensie is geschreven door Eelke van de Weerd, 17 jaar, VWO-scholier op het Onze Lieve Vrouwe Lyceum in Breda

Of hoe wat / Hanna Bervoets / Uitgeverij Atlas/Contact / 2009 / 174 pag. / ISBN 9789020466669