In ‘De woorden van zijn vingers’ laat Marian De Smet de boeiende relatie zien tussen een dove jongen en een meisje dat wel kan horen. Een relatie die niet altijd van een leien dakje loopt, een relatie met vallen en opstaan. Want doof zijn kan de liefde vervelend in de weg zitten. Dit is een realistisch en ontroerend boek, zo mooi dat ik in anderhalve week tijd dit boek twee keer heb gelezen. De eerste keer bijna in één adem. De tweede keer iets langzamer, zodat ik meer tijd had om over alle informatie na te denken. Ik had telkens kippenvel tijdens het lezen en tot twee keer toe stonden de tranen van ontroering in m’n ogen bij de laatste pagina.
Al direct bij de eerste bladzijde wordt je meegetrokken in het verhaal door de herkenbaarheid van de situatie: De trein waar Clara inzit, staat stil in verband met een probleem aan de bovenleiding. Om haar heen verbroederen wildvreemden met elkaar, maar de jongen tegenover Clara reageert nergens op. Je nieuwsgierigheid naar deze jongen is direct gewekt. De spanning wordt ook in de rest van het verhaal goed opgebouwd, want hoe komt het dat Clara gebarentaal spreekt en wat is er allemaal precies met Rembrandt (de stille, dove jongen uit de trein) gebeurd?
Marian De Smet heeft zich goed ingelezen en laten voorlichten over doof zijn en gebarentaal. Het verhaal bevat heel veel informatie over doof zijn en alles daaromheen, maar het blijft wel echt een verhaal. Rembrandt wordt niet in een slachtofferrol geplaatst, maar het verhaal toont wel de problemen waar hij door zijn auditieve beperking tegenaan loopt. Zowel de praktische als de emotionele kant van het doof zijn wordt belicht. Ook de problemen waar Clara tegen aanloopt worden besproken. De face-to-face communicatie tussen Clara en Rembrandt is doordat ze allebei gebarentaal spreken geen probleem, maar als Clara een weekje weg is beseft ze dat ze Rembrandt nooit kan bellen om haar verhaal te doen. Ze moet het doen met sms’jes, waarin je nooit precies kunt zeggen wat je zeggen wil en waarbij je niet direct een reactie krijgt.
Als ik bedenk wat ik allemaal gelezen heb en hoeveel informatie het verhaal bevat, dan is het bijna niet te geloven dat het boek slechts 250 pagina’s heeft. Op een luchtige manier wordt niet alleen informatie gegeven over doofheid, maar ook over onder andere seksualiteit, eenoudergezinnen en sociale en emotionele vorming. ‘De woorden van zijn vingers’ van Marian De Smet is een echte aanrader. Voor jongeren vanaf 15 jaar én zeker ook voor volwassenen.
Deze bijdrage is geschreven door Daphne Hilhorst, communicatiemedewerker van “Berengroep”. Berengroep is een gespecialiseerde organisatie op het gebied van marketing & communicatie en employment services voor mensen met een gehoorbeperking. Berengroep is onder andere initiatiefnemer van Doof.nl.