Na een stukgelopen relatie verhuist Lucy samen met haar hondje Dusty naar Woodstock. Ze hoopt daar een nieuw begin te kunnen maken zonder in angst te leven. Haar ex-vriend was namelijk erg gewelddadig en Lucy is doodsbang dat hij haar zal vinden. In het ver afgelegen plaatsje met een hechte gemeenschap wordt ze al snel goede vrienden met haar nieuwe buren, Vera en John.
Daarvoor leefde Lucy op een bijna paranoïde manier, zonder vertrouwen voor anderen en (letterlijk en figuurlijk) constant over haar schouder kijkend. Ze verstopt belangrijke papieren, maakt foto’s van haar inrichting en telde ook constant haar eigendommen. Wanneer de nieuwe buren haar verwelkomen, voelt dit voor Lucy als een soort van soort van bescherming waardoor er al snel een hechte band ontstaat. Maar ook Vera en John lijken voor iets te vluchten. Lucy helpt hen door de dood van John in scene te zetten. Alleen wordt hij dan echt dood gevonden. Het blijkt moord te zijn. Waarom is John vermoord en wie is de dader?
De oorspronkelijke Engelse titel van ‘Een fatale leugen’ is ‘All the Broken People’. Nadat ik het boek had gelezen was de eerste gedachte die bij mij opkwam dat ik deze Engelse titel veel beter bij het verhaal vond passen. Het verhaal gaat echt alleen daarover in
Een fatale leugen
….. over gebroken mensen. Personen die op de een of andere manier ‘beschadigd’ zijn door ervaringen uit hun verleden.
Een fatale leugen
bestaat uit korte hoofdstukken waarin vooral het personage van Lucy goed wordt uitgewerkt. Dat van de anderen wat minder diep, maar goed genoeg om je als lezer het gevoel te geven dat je ze ook wel een soort van ‘kent’.
Vanuit het ik-personage van Lucy wordt haar ontsnapping aan haar ex-vriend beschreven en hoe de angst voor hem haar leven beïnvloedt. Deze sfeer van angst en wantrouwen wordt heel goed door de schrijver weergegeven. Hierdoor voelde het verhaal als levensecht. Aan de ene kant de ontspannen sfeer die heerst wanneer Lucy samen met de buren is en aan de andere kant de angst en wanhoop wanneer er, totaal onverklaarbaar, spullen verdwijnen of deuren zomaar openstaan.
Wel had ik op een bepaald moment het gevoel dat Lucy een beetje te veel doorsloeg, maar ook dit paste achteraf prima in het complete verhaal. De beschrijving van de werkwijze waarop het rechercheteam dat aan de moordzaak werkte vond ik persoonlijk nogal onprofessioneel en daardoor ongeloofwaardig overkomen. Hoewel ik het boek niet echt heel erg spannend vond, is ‘Een fatale leugen’ zeker de moeite waard om te lezen. Dat komt vooral door het einde, dat totaal anders is dan ik mij had voorgesteld en slim door de schrijver is bedacht.
Mijn naam is Nathaniël en ik ben 18 jaar. Een boekenworm ben ik altijd al geweest. Doordat ik als recensent bij de Leesfabriek ben betrokken, heb ik de laatste tijd heel veel verschillende verhaalstijlen mogen lezen. En daardoor is mijn interessegebied ook veel groter geworden, maar echt spannende thrillers en fictie dat vind ik toch wel het fijnste om te lezen. Behalve “gewone” boeken ben ik een grote fan van de stripboeken van de Legendariërs. Ze bevatten mooie tekeningen. en leuke woordgrappen! Ook kan ik genieten van een game op de computer.
Een fatale leugen / Laura Konen / Vertaling Ralph van der Aa / Uitgeverij De Fontein / 2021 / 368 blz. | ISBN: 978 9026 150210
Gastblogger:
op deze plek zullen we regelmatig recensies plaatsen van bezoekers of van recensenten van bevriende websites en tijdschriften. Dat gebeurt soms op uitnodiging, maar heel graag willen we ook plaatsmaken voor spontaan ingeleverde boekbesprekingen. Dus: heb je een goed boek gelezen? Deel je mening (en dus je passie!) met de andere lezers van De Leesfabriek!