Dertien korte thrillers die in
een boek verzameld zijn … dat is zeker geen ongeluk.
Het boek Labyrint is, zoals de titel en kaft al suggereren, een doolhof met dertien verschillende verhalen die, op een enkel verhaal na, allemaal mijn aandacht volkomen vasthielden.
Elf van de unieke verhalen zijn relatief kort, maar van begin tot start helemaal af en zorgen ervoor dat je op het puntje van je stoel zit. Aan overige twee verhalen zijn wat meer bladzijden gewijd. In deze twee verhalen zijn de karakters van de hoofdpersonen wat meer uitgediept. Hierdoor krijg je al lezer net even wat meer te weten over de personages. Het geheel vormt een boek dat lezers alle hoeken van het genre toont. Daarnaast sluit de kaft bij het laatste verhaal aan, gezien dit deel de titel “Labyrint” heeft.
Na het lezen van de eerste paar verhalen had ik het idee dat er steeds een man was die er het slechtste vanaf zou komen en dat vond ik wel typisch. Dat beeld veranderde bij het verhaal “Worstcasescenario”. Ik zal er niet te veel over verklappen, alleen het zal je maar gebeuren…
Twee van de verhalen in dit boek – Dodemansrit en De Genezing – zijn onder de naam Escober opgenomen. Escober is een pseudoniem van Esther Verhoef en haar man Berry. Dit schrijversduo brengt hoofdzakelijk boeken uit met een psychologisch karakter. In deze verzamelbundel Labyrint vond ik “De Genezing” erg verwarrend en niet zo aantrekkelijk. Het was iets té rauw, agressief en een beetje barbaars. De andere verhalen uit de bundel gaan over gebeurtenissen die zomaar in het echte leven zouden kunnen voorkomen. Om in deze recensie té veel over de inhoud van de verhalen los te laten zou het verbluffende effect kunnen verpesten en de leesbelevenis, naar mijn idee, verknoeien.
Ik heb met heel veel plezier en spanning dit boek gelezen, want elk verhaal heeft een verrassend plot dat je als lezer soms zal verbijsteren. Waar het ene verhaal in de ik-vorm is geschreven, wordt een volgend verhaal vanuit de alwetende verteller geschreven. Door deze afwisseling en de geweldige plots is het boek absoluut aan te raden.
Verder vond ik de woorden van de schrijfster in de introductie van het boek heel bijzonder en toepasselijk voor het lezen van goede boeken in het algemeen. Zij schrijft: “
Ik creëerde werelden van woorden en zinnen waarin ik kon wonen- nog steeds vind ik dat de fijnste boeken: die waarin je ook als lezer een poosje kunt wonen. Thuiskomen in een boek. Heimwee voelen als het uit is”.
Mijn naam is Nathaniël en ik ben 17 jaar. Momenteel zit ik in de 5e klas van het VWO. Een boekenworm ben ik altijd al geweest. Kon dan ook niet wachten om eindelijk naar groep 3 te gaan en écht te leren lezen. Een goed boek lezen is net als een lekkere pizza of pasta …. leesvoer. Sinds een aantal jaar ben ik ook recensent bij de Leesfabriek en denk dat ik, als een van de weinige jongens in het team, met mijn mening een steentje kan bijdragen. Behalve “gewone” boeken ben ik een grote fan van de stripboeken van de Legendariërs. Mooie tekeningen en leuke woordgrappen! Ook kan ik genieten van een game op de computer.
Labyrint, de Verhalen / Esther Verhoef / Ambo | Anthos / 2020 / 396 blz. / ISBN 9789026 35108
Gastblogger:
op deze plek zullen we regelmatig recensies plaatsen van bezoekers of van recensenten van bevriende websites en tijdschriften. Dat gebeurt soms op uitnodiging, maar heel graag willen we ook plaatsmaken voor spontaan ingeleverde boekbesprekingen. Dus: heb je een goed boek gelezen? Deel je mening (en dus je passie!) met de andere lezers van De Leesfabriek!
Dit boek kun je meteen bestellen via de bestellink van Libris.nl
.
.