De elfjarige Amanda White is elf jaar oud en een toonbeeld van koppigheid en zelfstandigheid. Ondanks haar jonge leeftijd, is ze genoodzaakt alles zelf te doen: haar moeder is jaren geleden vertrokken en haar vader is dood, maar dat laatste probeert Amanda voor iedereen verborgen te houden. Ze vindt namelijk dat ze zich prima kan redden en heeft geen ander gezelschap nodig dan haar tamme boa constrictor Gloria. Maar na de dood van haar vader, gaat Amanda op zoek naar haar moeder, die niet dood blijkt te zijn zoals haar vader haar jarenlang heeft proberen wijs te maken. Tijdens die zoektocht trekt ze door Florida, maar de media krijgen al snel lucht van haar reis. Een elfjarig meisje dat in haar eentje door Florida trekt in een wanhopige poging haar moeder te vinden is snel wereldnieuws. Maar zal Amanda haar moeder ooit terugvinden?
In eerste instantie was ik niet meteen getriggerd door het boek. De titel gaf weinig prijs, de kaft is relatief eenvoudig met de kop van een boa constrictor en ook de korte inhoud maakte mij in eerste instantie niet erg nieuwsgierig. Maar vanaf de allereerste bladzijde vond ik Amanda een geweldig kind. Hoewel haar verhaal heel tragisch is, een dode vader en een verloren moeder met het één en ander op haar kerfstok, is Amanda haar kinderlijke onschuld een bron van humor. En door deze afwisseling tussen de serieuze materie en het wereldbeeld van een kind van elf, blijft het boek van begin tot eind boeiend zonder enerzijds te zwaar of anderzijds te luchtig te worden.
De wereld door de ogen van een elfjarige is een pak eenvoudiger dan door de ogen van welke volwassene dan ook. Hoe Amanda ervan overtuigd is dat ze in haar eentje heel Florida kan doorreizen, een boa constrictor kan houden en naar school kan gaan hoewel haar vader dood is, lijken in eerste instantie misschien onrealistische gebeurtenissen. Maar Amanda is een volleerd leugenaar met een grote fantasie en niemand kijkt er raar van op. En dat deed ik als lezer ook niet. Jepsen brengt Amanda’s verhaal op zo een overtuigende manier, dat ik er geen seconde aan heb getwijfeld. Haar onschuld zorgt voor hilarische situaties die me een aantal keer hardop hebben doen lachen en haar achtergrond deed me een paar keer moeilijk slikken.
Een boek waar je eigenlijk geen verwachtingen bij hebt, kan je af en toe aangenaam verrassen. Jepsen heeft me met dit verhaal doen lachen, een traan doen wegpinken, maar vooral doen genieten van de eerste tot de laatste pagina. En na die allerlaatste bladzijde, sloeg ik het boek met spijt in mijn hart een glimlach op mijn gezicht dicht. Dit is één van de mooiste boeken die ik dit jaar al heb gelezen.
Amanda / Jelmer Jepsen / 2017 / Xander Uitgevers / 288 blz. / ISBN 9789401606356