Als jij de tijd 23 minuten zou kunnen terugdraaien, wat zou je dan anders doen? Of zou je het sowieso wel doen?! Is het het namelijk waard om te rotzooien met je verleden? En kan je wel een verandering maken of maak je het allemaal alleen maar erger?
Dit is misschien wel een van de snelste boeken die ik ooit gelezen heb. Dat heeft natuurlijk zowel zijn voor- als zijn nadelen… Dit boek heb ik namelijk in een paar uur uitgelezen. Maar hij was dus wel goed genoeg dat ik hem na een dag nog een keer heb opgepakt om hem met iets minder vaart te lezen! Het boek leest gewoon heel snel weg. Je begint en het boek neemt je mee in een achtbaan van snelle actie.
Het boek gaat dus over de vijftienjarige Zoe. Zoe is heel speciaal want Zoe heeft een bijzondere gave. Ze kan namelijk 23 minuten in de tijd reizen! Wel alleen achteruit, niet vooruit, er zijn natuurlijk wel bepaalde regeltjes. Ze kan het maar 10 keer per tijdperiode van 23 minuten… Er zijn ook nog een paar andere kleine regeltjes die je vooral terug gaat lezen in het boek.
Natuurlijk zit er zoals overal een addertje onder het gras! Ze kan wel teruggaan in de tijd, maar om eerlijk te zijn zorgt dit vaker voor een ergere toekomst dan voor een betere. Nu zit Zoe in de knel bij een bankoverval, waar een sexy vreemde (je-weet-wel zo’n geval van liefde op het eerste gezicht…) wordt doodgeschoten. Nu is het aan Zoe om zijn leven te redden door de 23 minuten op een betere manier te veranderen.
Het mooie aan het boek is ook het eerste hoofdstuk, het is namelijk net alsof je erboven zweeft en zo het verhaal ziet. Dat is wel iets wat je meteen vastpakt. En dan zijn het vooral de eerste en de laatste zinnen die je echt doen beseffen dat je meteen door wil lezen:
“Het verhaal begint met een verbluffend staaltje geweld. Hoewel… Dat is niet helemaal waar.” “Waardoor Zoe uiteindelijk onder het bloed zit, bloed van de dief, maar ook van de klant die ze vast heel leuk was gaan vinden. En niet alleen bloed, maar ook stukjes bot. En iets anders, iets waarvan ze zichzelf vurig probeert te overtuigen dat het onmogelijk stukjes hersenweefsel kunnen zijn. Dáár begint het verhaal.”
Je kunt zegen wat je wilt, maar met dit als laatste regels… Ik kon hem hierna niet meer wegleggen.
Als lezers gaan we met Zoe mee om te proberen de dingen te verbeteren. Maar het zal niet gemakkelijk zijn. Sommige pogingen resulteren in een ‘slechts’ twee tot vier doden. Anderen mogelijkheden zullen eigenlijk alleen maar zorgen voor meer slachtoffers.
Die reis stap je heel snel in, iets wat ik aan het begin niet had verwacht! Ik word niet echt blij van dunne boeken. Ik word wel blij van boeken met helden zoals Zoe, helden die iets speciaals kunnen terwijl ze heel gewoon proberen te blijven. De achterkant van het boek sprak me dan ook gelijk aan, de omschrijving van Zoe en haar krachten. En na het gelezen te hebben kan ik het boek bij meer mensen aanraden want het is echt een juweeltje!
Ik ben Remmelt en ben 19 jaar. Ik woon in Bunschoten-Spakenburg. Ik studeer MediaRedactie (MBO) op het Creative College in Amersfoort, dit is dan ook de plek waar ik mijn liefde voor schrijven ontdekt heb. Het lekkere van lezen is dat je jezelf verliest in een andere wereld. Of tenminste dat gevoel heb ik altijd… Sinds kort is mijn grootste droom om ooit zelf een boek te schrijven. Nog wel even oefenen… Dit doe ik vooral op mijn eigen blog: (
).
23 minuten/Vivian vande Velde/vertaling Sabine Mutsaers/Uitgeverij Luitingh-Sijthoff/2016/208 blz./ISBN 9789024571024