De twaalf jongeren die met volle moed en de droom naar een beter leven vertrokken naar Mars, zijn het slachtoffer geworden van een wrede samenzwering. Ze komen voor een onmogelijke keuze te staan die de rest van hun leven zeer drastisch kan beïnvloeden. Léonor en alle andere kandidaten, hoopten een lang en gelukkig leven tegemoet te gaan vol liefde en vriendschap, maar hun keuze kan alles uit elkaar doen spatten. En is er eigenlijk wel een juiste beslissing?
Wat was ik blij dat ik na de cliffhanger aan het einde van deel één meteen verder kon in deel twee, want hallo! Je zit als lezer op het puntje van je stoel, de spanning bouwde zich op en dan… het einde van deel één. Deel twee gaat gelukkig zonder veel inleiding en herhaling meteen verder waar deel één eindigde, waardoor ik onmiddellijk terug in het verhaal zat. Ik besefte ook dat ik erg gehecht was geraakt aan Léonor, maar ook aan de andere personages en dat ik ernaar uitkeek verder met hen op avontuur te gaan.
Dixen toonde eerder al dat hij weet hoe hij de spanning moet opbouwen, hoe hij menselijke personages schetst en voor een verhaal zorgt dat de lezer met moeite kan wegleggen. Ook hier begint hij ijzersterk. Ik kreeg naar het midden toe wel het gevoel dat het hele gebeuren wat inzakte. Hoewel de auteur blijft zorgen voor gebeurtenissen die het verhaal op gang houden, lijken sommige nogal vergezocht, voorspelbaar of uitgevonden om de pagina’s te vullen. Daardoor was ik minder geneigd om snel weer verder te lezen en was ik minder benieuwd naar wat er de pioniers te wachten stond dan in deel één. Maar gelukkig kon het verhaal me genoeg bekoren om verder te lezen, want eenmaal door dat middenstuk heen, verandert het verhaal weer in en rollercoaster die je op het einde opnieuw met ingehouden adem achterlaat. Ook dit deel eindigt met een cliffhanger om U tegen te zeggen, waardoor ik weer reikhalzend uitkijk naar deel drie in deze reeks.
Ik ben en blijf, ondanks het feit dat de verhaallijn wat zwakke punten vertoont in het midden van het boek, een enorme grote fan van
Phobos
en Victor Dixen. De personages zijn, net zoals in deel één, heel erg herkenbaar en menselijk. De locatie blijft bij mij tot de verbeelding spreken en schept een bijzondere sfeer zonder dat het ooit onherkenbaar wordt. En dat vind ik zeer sterk: dat je je als lezer kan identificeren met personages die op een planeet zitten waarover je weinig weet en je al helemaal geen beeld kan vormen van de werkelijkheid.
Voor je in dit boek begint: bereid je voor om heen en weer geslingerd te worden tussen haat en liefde, vriendschap en ruzie en oprechtheid en leugens. Want wie is er nu eigenlijk echt te vertrouwen? Maar vooral: wie niet?
Phobos² / Victor Dixen / Vertaald door Robbin Besselink / 2017 / Uitgeverij Q / 415 blz. / ISBN 9789021405155