Wanneer Henri in coma is geraakt na een tragisch ongeval spreekt zijn vriendinnetje Johanne boodschappen in op cassettebandjes. Een poging om hun gemeenschappelijke herinneringen in leven te houden, ze begint met vertellen op de dag dat ze hem leerde kennen tot aan die ene afschuwelijke dag…

Voordat ik begon met lezen zag ik al goede recensies voorbij komen waardoor ik zin kreeg om dit boek te lezen. Eenmaal aan het lezen kon ik mij niet helemaal vinden in deze recensies. Aan het begin van het verhaal moest ik wennen aan de vele namen in het boek en had ik niet direct zin het boek verder te lezen. Zo af en toe stoorde ik mij ook aan de rommelige overgangen tussen heden en verleden.

Het onderwerp van het verhaal vond ik origineel, waardoor ik toch verder wilde lezen. Gaandeweg het verhaal kwamen er ineens meer situaties voor waarin je als lezer meer informatie krijgt. Naar mijn idee ging dit wat te snel, maar het boek was al bijna uit. Het voelde bij mij aan alsof Sprikkelman een kort verhaal wilde schrijven, waardoor alles snel op elkaar kwam, hier stoorde ik mij aan.

De schrijfstijl van Sprikkelman vind ik echter weer wel interessant, je leest niet vaak vanuit een persoon die haar verhaal opneemt op een cassettebandje. Tussendoor lees je ook een stukje van het verhaal vanuit Paulie, haar broertje, een leuke afwisseling!

Aan het begin van het boek had ik totaal geen idee welke kant het op zou kunnen gaan, wel vond ik het eerst een cliché verhaal: Johanne gaat weer verhuizen, wordt verliefd op een jongen en uiteindelijk blijkt hij al een vriendin te hebben. Wat ik niet had verwacht is dat de toenmalige vriendin van Henri, Dora, haar toevertrouwd dat zij best de vriendin van Henri mag worden. Vanaf dat moment nam het verhaal een andere wending.

Als ik dit boek een aantal sterren zou moeten geven, zouden dit er drie zijn. Een origineel verhaal, maar toch miste ik een paar dingen. Ik ben heel benieuwd hoe dit verhaal zou zijn vanuit de ogen van Paulie, hij was veel meer betrokken bij de bijen en hun bijenvader, misschien was de titel van het boek dan nog meer tot zijn recht gekomen. Een interessant verhaal, maar geen favoriet boek van mij.

Bijenvader / Esther Sprikkelman / Uitgeverij Lemniscaat / 2017 / 148 blz. / ISBN 9 789047 708704


Irene

: Als kind was ik een echte boekenwurm, ik las alles wat los en vast zat. Inmiddels ben ik al vele boeken verder en dat hoeft voor mij niet per sé in bed of stoel, zolang ik maar kan lezen is staand, op een trapje of naast de stoel niet erg.  Ook is het een gewoonte geworden om met een boek de deur uit te gaan: romans, thrillers, feelgood of YA, ik lees het graag.