Af en toe lees je een boek waarvan je niet direct weet of je het nu een goed boek vindt of juist niet.
De wonderlijke wegen van Hester Day
geschreven door Mercedes Helnwein (1979) is zo´n boek. Tijdens het lezen van deze roman vraag je je als lezer continu af, waar gaat dit heen? De dingen die het hoofdpersonage, Hester Day, in de roman meemaakt, zijn namelijk bij vlagen zo bizar – wellicht ver gezocht – dat je als lezer niet meer weet of dit het verhaal ten goede komt of niet. Gelukkig maakt de schrijfstijl van Helnwein veel goed.
De debuutroman van Helnwein begint met een inleiding waarin Hester Day, inclusief al haar eigenaardigheden, wordt geïntroduceerd. De zeventienjarige Hester wordt neergezet als een sociaal onhandig, maar intelligent meisje. Ze heeft absurde ideeën en na het zien van een reclamebord waarop weeskinderen staan afgebeeld, neemt ze zich voor om voor de verandering eens één van haar impulsieve plannen uit te voeren. Ze besluit als zeventienjarige dat ze volwassen genoeg is om een kind te adopteren. Op het adoptiebureau krijgt ze echter te horen dat ze tenminste achttien jaar moet zijn en een partner moet hebben. Haar nieuwe doel? Zo snel mogelijk trouwen zodat ze in aanmerking komt voor adoptie. In de plaatselijke bibliotheek loopt ze de filosofieman Fenton Flaherty tegen het lijf en ze vraagt hem met haar te trouwen. Hij ziet dit wel zitten ten behoeve van zijn ‘transplantatie’- zijn prozagedicht met de lengte van een roman.
Wat volgt is een roadnovel. Hester vlucht samen met haar neefje Jethro uit haar ouderlijke huis. Haar overbezorgde moeder heeft namelijk een gezinstherapeut ingeschakeld nadat ze er achter is gekomen dat Hester in het geheim is getrouwd. Ze denkt dat Hester totaal is ontspoord. Of dit daadwerkelijk zo is, moet je als lezer zelf beoordelen. De plannen die Hester maakt, zijn in elk geval bijzonder te noemen. De meeste lezers van deze roman zouden ze in elk geval niet zo snel zelf bedenken. Trouwen met een relatief onbekende jongen waar je eigenlijk niets mee hebt en je neefje tot ‘geadopteerde zoon’ bestempelen omdat jezelf nog geen kinderen kunt adopteren zijn nog maar een paar van haar vreemde gedachtenkronkels en acties. Gedurende de reis, of beter gezegd vlucht van Hester, maken de drie van alles mee. Ze ontmoeten allerlei vreemde figuren die Hester verder tot nadenken aanzetten. Door haar reis komt ze er achter wat ze wil in het leven en beseft ze dat ze deels net als andere mensen is. En eigenlijk helemaal niet zo anders zoals ze altijd dacht.
Concluderend kan gezegd worden dat Helnwein een vlotte schrijfstijl heeft en dat
De wonderlijke wegen van Hester Day
een roman is vol heerlijke, soms wat zwartgallige, humor. De roman is een aanrader voor degenen die eens met een andere blik naar het leven willen kijken.
De wonderlijke wegen van Hester Day (2011) / Mercedes Helnwein / vertaling Tjadine Stheeman / Uitgeverij Nieuw Amsterdam / 255 pag. / ISBN 978 90 468 1193 1
Deze recensie is geschreven door Maaike de Boer. Zij studeerde in 2011 af aan de Rijksuniversiteit Groningen. Zij volgde daar de opleiding Kunsten, Cultuur & Media met als specialisatie Literatuur.