Het boek gaat over Janna, die een paar jaar vóór de Tweede Wereldoorlog naar een oude vriend van haar vader gaat om te leren schermen. Deze Egon woont verbittert en afgelegen in Aken sinds de Eerste Wereldoorlog. Janna neemt zich vooral voor te ontdekken wat er tussen haar vader en Egon gebeurd is in de Eerste Wereldoorlog, en waardoor Egon gewond is geraakt. Egon laat haar echter niet zomaar binnen, en mat haar af met taken die volgens haar niks met schermen te maken hebben, zoals paardrijden. Later komen nog twee leerlingen; beeldschone tweelingbroers. Janna is gefascineerd door de manier waarop ze op elkaar lijken en hetzelfde gedragen. Voor een groot deel in het boek ziet ze ze als perfect.
In het begin wordt je aandacht goed vastgehouden in het verhaal door de mysterieuze brieven tussen Egon en haar vader, de perfecte tweeling en het stuurse gedrag van Egon. Ook gebeuren er aparte dingen op het landgoed, zoals de bloedige gevechten voor studenten. Tussendoor wordt je aan het jaartal herinnerd door de strijdkreten aan Hitler.
OP een gegeven moment gaat Janna te ver door de kamer van Egon binnen te gaan. Deze wordt verassend genoeg niet boos, en een aparte relatie begint tussen de twee. In het begin lijkt Janna dit alleen maar te doen voor de brieven, wat al moeilijk te begrijpen is, maar ook als ze bijna alles weet gaat ze ermee door. Hierdoor wordt het een stuk moeilijker om je in te leven in Janna, en ook Egon wordt minder interessant. Zodra Janna haar onschuld kwijt is mist er voor mij wat in het boek.
De tweeling verliest ook waarde wanneer blijkt dat ze niet zo perfect zijn als Janna eerder dacht. Ze heeft een heel korte relatie met de een, en ziet ander langzaam jaloers worden. De verschillen tussen de twee wordt steeds meer benadrukt, zowel in uiterlijk als in karakter. Hun karakterverschillen hadden nog interessant kunnen zijn, maar doordat ze beiden steeds minder sympathiek worden bleef ik niet geboeid.
Toch vind ik het einde van het verhaal het meest teleurstellend. Het voorval tussen Egon en Janna’s vader blijkt minder heftig en dramatisch als Janna het zich in het begin voorstelt. Doordat het hele boek ernaar opbouwt en het pas op het laatste moment wordt onthult, laat het boek een slechte indruk achter als het net uit is. De schrijfstijl is wel goed, en het fascinerende begin bewijst dat ze een goede schrijfster is, maar ik vind het eerlijk gezegd de Ako literatuurprijs niet waard. Wel kijk ik uit naar haar volgende boek, waarin ze dan kan bewijzen dat ze óók een goed einde kan schrijven.
Deze recensie is geschreven door Evelien van de Meer, 16 jaar, scholier van ’t Atrium uit Amersfoort
De Nederlandse maagd / Marente de Moor / Uitgeverij Querido / 2011 / 297 pag. / ISBN 9789021438429