In het begin waren we met ons negenen.
Drie zijn er niet meer. Dood.
We zijn nu nog met ons zessen.
Ze jagen op ons, en ze stoppen pas als ze ons allemaal hebben gedood.
Ik ben nummer Vier.
Ik weet dat ik de volgende ben.
Vier is een aliën. Hij is afkomstig van de planeet Loriën. Samen met negen anderen is hij naar de aarde gevlucht toen zijn eigen planeet aangevallen en totaal verwoest werd door de Mogadoren. De Mogadoren vernietigden Loriën om aan de energie te komen die hun eigen planeet, Mogador, niet meer bezat. Ze zijn vastberaden om de overlevende Loriërs, die naar de aarde konden vluchten, ook te vermoorden. Door een Lorische beschermformule kunnen deze enkel in hun volgorde – ze kregen allen een nummer van één tot negen – gedood worden. Vier is de volgende. Al zijn hele leven op aarde moet hij vluchten en nu hij de volgende in de rij is, wordt de jacht op hem enkel heviger. Hij kan nergens lang blijven, kan niemand vertrouwen en moet zorgen dat niemand merkt welke speciale krachten hij bezit. Door zijn onvoorzichtige gedrag komen de Mogadoren hem echter op het spoor. Vier zet alles op alles om zichzelf en zijn dierbaren buiten hun bereik te houden.
Ik vond het een leuk boek. Het verhaal begint direct, zonder veel getalm. Het verhaal is goed uitgewerkt. Er is duidelijk nagedacht over het boek. Een goede inleiding, een matig midden en een uitstekend slot. Het slot is redelijk lang, maar enkel omdat er gewoon erg veel gebeurt op een korte tijd. Tijdens het lezen van het boek kreeg ik de indruk dat de vertaling niet echt is wat ze zou moeten zijn. Woordvolgordes die absoluut niet kloppen, komma’s die op verkeerde plaatsen of juist niet geplaatst worden, grote werkwoordsfouten,… Dit vind ik als lezer redelijk irritant.
De karakters vond ik nogal vlak en voorspelbaar, een beetje cliché. De typische nieuwe jongen in een kleine stad die een relatie begint met de ex van de populairste sporter van de school, dat hebben we al wel vaker gezien. De ruzie tussen twee jongens om een meisje hebben we vaker gezien. Ook de verliefdheid van twee jonge mensen die zo diep zou zijn dat ze zonder elkaar niet kunnen leven hebben we al vaker gezien. De personages hebben niet echt veel inhoud en hun reacties zijn redelijk voorspelbaar. De personages mogen dan wel voorspelbaar zijn, de gebeurtenissen zijn dat helemaal niet. De spanning blijft voelbaar doorheen het hele boek, terwijl de gebeurtenissen zich in een razendsnel tempo opvolgen. Je hebt vooraf geen idee over het einde, wat het enkel spannender maakt en je drang om verder te lezen aanwakkert.
Al bij al is het een boek dat ik zeker aanraad. Het boek is dikker dan het lijkt maar bevat tegelijk een mooi, uitgewerkt, origineel verhaal. Ook de volgende delen in de reeks zijn zeker het lezen waard.
Deze recensie is geschreven door Fran Verdeyen, 15 jaar, scholier aan het Humaniora Kindsheid Jesu in Kiewit/Hasselt
Ik ben nummer vier / Pittacus Lore / vertaling door Joost van der Meer en William Oostendorp / Bruna Uitgevers / 2011 / 312 pagina’s / ISBN 9789022999363