Alessandra woont samen met haar moeder en oma in één huis en het lukt hen prima zonder mannen. Maar wanneer haar moeder sterft, blijven zij en haar oma alleen achter. Alessandra trekt zich helemaal terug en op school wil ze met niemand nog iets te maken hebben. Ook haar beste vriendin Sonia kan haar niet meer boeien. Ze heeft het gevoel dat er een afstand tussen hen is ontstaan die ze niet meer kan overbruggen. Iedereen is verbaasd wanneer Alessandra op de eerste schooldag na het overlijden van haar moeder niet naast Sonia gaat zitten, maar helemaal achteraan in de klas naast Gabriele Righi alias Zero. Niemand wisselt ooit een woord met hem en andersom zoekt hij ook nooit toenadering tot mensen op school. Maar Zero blijkt interessanter dan iedereen denkt. Voorzichtig probeert Alessandra contact met hem te maken, maar wat zeg je tegen een jongen die je niet kent (ook al zit hij bij je in de klas)? Wat doe je als hij de enige is die je helpt wanneer je ’s avonds in het donker op een verlaten weg platte band krijgt met je scooter? Het ene moment voelt Alessandra zich sterk tot hem aangetrokken en niet veel later kan ze hem niet luchten.
Maar dan verdwijnt ook hij uit haar leven…
Ik weet niet of andere mensen het ook doen, maar ik probeer (voor ik in het boek begin te lezen) eerst een link te zoeken tussen de titel en de cover. Bij dit boek had ik geen idee… En eigenlijk vind ik, nadat ik het boek gelezen heb, dat de cover niet bij het verhaal past.
Alessandra is een heel interessant personage waar veel meisjes van haar leeftijd zich waarschijnlijk wel in kunnen vinden. Ze is onzeker over wat ze wil en hecht (in het begin dan toch) veel belang aan de mening van anderen. Maar na de dood van haar moeder laat alles haar koud en zet ze stappen die ze voorheen nooit gezet zou hebben. Ik denk dat de auteur op deze manier heel mooi het leven van een jong meisje schetst en dat ze duidelijk maakt dat sommige gebeurtenissen mensen kunnen doen veranderen.
Het verhaal is wel heel negatief en op sommige momenten zwaar. Alessandra’s moeder sterft, ze krijgt vaak ruzie met haar beste vriendin, ze voelt zich vaak ongelukkig door de moeilijke relatie met Zero… Ik heb het boek vaak even weggelegd om dan later pas terug verder te lezen. Anders blijf je volgens mij net iets te hard hangen in het verhaal en krijg je een benauwd gevoel.
De auteur heeft een goede schrijfstijl en heeft een mooi debuut geschreven, het verhaal is realistisch en goed opgebouwd, maar het is net dat tikkeltje te negatief. Ik weet niet of het beter was geweest als de auteur wat meer positieve elementen had verwerkt in het verhaal want dan was het boek misschien absoluut niet realistisch meer. Maar de opeenstapeling van al deze negatieve elementen sprak mij ook niet helemaal aan.
Paola Predicatori/ vertaald door Saskia Peterzon-Kotte/ Artemis & Co/ 2012/ 244 p./ ISBN 9789047202806