Rachel
Lore
is niet één roman zoals het boek wordt aangeprezen, maar een bundeling van drie novelles met hetzelfde thema: veranderende familiebanden door de Tweede Wereldoorlog. Eerst heette het boek De donkere kamer, wat verwijst naar de eerste novelle, maar de filmeditie heet
Lore
, omdat alleen dat deel verfilmd is.
Het boek begint met het verhaal Helmut, over een jongen die door een handicap niet bij het Duitse leger kan en niet eens de Hitlergroet kan brengen. Vanaf een station kijkt hij met zijn camera toe hoe Berlijn langzaam leegloopt. Het is geen standaard oorlogsverhaal omdat Helmut een beetje vreemd is en de focus op vreemde dingen legt die anders onderbelicht zouden blijven.
Lore
gaat over vijf kinderen die vlak na de oorlog te voet door Duitsland trekken, naar hun oma in Hamburg. Hun nazi-ouders zijn opgepakt en samen moeten ze overleven. Deze novelle schetst de puinhoop in Duitsland vlak na de capitulatie en laat zien dat niet alles met de komst van de geallieerden opgelost was. Seiffert beschrijft landschappen en momenten erg uitvoerig, dat zorgt ervoor dat ze een hele mooie stijl heeft maar soms duurt het net te lang en dreigt het langdradig te worden.
Lore
is een prachtig verhaal omdat de banden tussen de kinderen verschillen en Rachel Seiffert beschrijft hoe de kinderen veranderen door de dingen die ze meemaken.
Het laatste deel heet Micha, hij is een jonge man die zich in de jaren negentig afvraagt of zijn opa, een soldaat bij de Waffen-SS, ook werkelijk mensen heeft gedood. Er wordt duidelijk gemaakt dat het spreken over de moorden en de daders nog steeds een taboe is. Micha sleurt je mee in zijn gevoelens maar vindt ook dingen die soms moeilijk te begrijpen zijn. Soms verloor ik mijn sympathie voor hem omdat ik het niet met hem eens was, dan is het best moeilijk om nog verder te lezen.
De novelles uit
Lore
zijn soms langdradig, maar Rachel Seiffert kan erg mooi schrijven. Het boek geeft de andere kant van het verhaal en laat zien dat daders ook slachtoffers zijn en de Duitsers evengoed enorm geleden hebben. Het boek staat vol met prachtige passages en Rachel Seiffert vertelt wat altijd vergeten wordt.
http://youtube.com/watch?v=0XBsT3iafl0
Laure Dijkstra, 16 jaar, scholier 4VWO aan het Etty Hillesum Lyceum te Deventer.