Dat Ellen Deckwitz kan dichten, daar valt eigenlijk niet meer aan te twijfelen. Zo won ze al verschillende prijzen, waaronder de C. Buddingh’-prijs in 2012 en de C. C. S. Crone Stipendium in 2013. Mede daardoor was ik zeer benieuwd naar
Hoi feest
.
Het begin van de bundel kwam bij mij niet zo sterk over, eerder afstandelijk en vrij sec. Maar naarmate je de volgende gedichten leest, begin je Ellen Deckwitz beter te begrijpen en dringen de gedichten echt tot je door. Wat onmiddellijk opvalt aan de stijl van de auteur is de manier waarop ze de omgeving, ruimte of kamer kan schetsen. Eigenlijk is haar manier vrij eenvoudig en toch is het effect hier gebruikt wonderbaarlijk.
Hoewel ik dus in het begin niet zo’n fan was, is het toch heel moeilijk om mijn favoriete gedicht hieruit te halen. Er staan nl. een aantal fantastische gedichten in, zowel op gebied van taal, stijl en vorm als qua inhoud en verhaal. Maar als ik dan echt een keuze moet maken:
Het zou kunnen dat ik achter god aanren
en gil dat het met ons wel goed komt.
Nog harder ga
en langs sporen spurt, een half ingevulde sudoku,
een beker vol droesem. Ik hoor iemand in het trappenhuis
en haast me om te zien of hij het is. De stappen
houden halverwege op.
Ik roep dat het wel goed komt met ons.
Zal de boterhammen onder zijn deur door sjoelen.
Deckwitz schenkt ons lichamelijke beelden, gekenmerkt door het filmische effect. Daarbij denk ik aan zinnen als ‘Vouw je handen in elkaar’, ‘Schuiven de vingers als kluisdeuren in elkaar’, ‘Haar vlechten rusten tegen mijn benen’ en ga zo maar verder. Mede dankzij deze beelden krijgt de lezer een ruim aanbod om een decor en invulling te maken en blijft er toch nog genoeg ruimte over om zelf de beelden compleet te maken met eigen fantasie. Het leuke aan
Hoi feest
is dat het zowel aangrijpend als grappig is. Wat is er heerlijker dan jezelf betrappen als je stiekem zit te glimlachen of als je die krop in je keel moet wegslikken? Juist ja, niets. Om jullie even van dat gevoel te laten mee genieten:
Nevel gumt alles boven de grasvlakte uit
en stilte trekt op als slaap. Geruisloos
zoals thuis, daar zijn de bleke dames.
Ze dragen dolle kervel in hun haren, ze kolken
beneden je stuur. Flarden komen op
als een steigerend ros. In de verte zie je dat
boven in de mist een luikje opengaat.
Een mensje eruit staart. Het nog even zwaait.
Als je deze bundel hebt gelezen en je het gevoel hebt dat dit het toch net niet is… Schaam je dan vooral niet om het even weg te leggen en het later opnieuw bij je op schoot te nemen. Begin opnieuw, zonder vooroordelen, en er gaat een heel nieuwe wereld voor je open. Soms biedt een tweede leesbeurt een heel nieuwe kans en een heel nieuwe mening. Het zou erg onterecht zijn om deze dichtbundel in enkele woorden samen te vatten, want hoe beschrijf je een bundel met prachtige gedichten, die stuk voor stuk op zichzelf een betekenis hebben? Het enige wat ik nog kan toevoegen: poëziefans, deze gedichten zou je gelezen moeten hebben. Niet-poëziefans, geef poëzie (nog) een kans, want
Hoi feest
zal je niet teleurstellen.
Hoi feest / Ellen Deckwitz / Uitgeverij Nijgh & Van Ditmar / 2012 / 48 pag. / ISBN 9789038896212