Er gaat een wereld open voor de negenjarige Maria, wanneer ze voor het eerst met haar klasgenootje Alice mee naar huis gaat. Henry en Barbara, de ouders van Alice, runnen een hotel waar alles kan en mag, én ze nemen Maria serieus. Dat is thuis wel anders. Haar moeder heeft het te druk met de kerk en met Maria’s ‘bijzondere’ broer Peter, en haar vader trekt zich terug in zijn wetenschappelijk onderzoek. Ook in Maria’s puberteit blijft Hotel Aerts haar belangrijkste toevluchtsoord. Ze is dan ook geschokt wanneer haar moeder en de dominee het hotel willen laten sluiten vanwege onzedelijke toestanden. Ondertussen begint de vriendschap met Alice barstjes te vertonen en worden Maria en Henry steeds meer naar elkaar toe gedreven.

De S-machine

is het romandebuut van Manon Duintjer. Emoties en onderlinge relaties staan centraal. Het boek staat vol verassingen en de ene spannende situatie volgt de andere op.

Het boek komt erg traag op gang. De eerste vijftig pagina’s vond ik niet echt interessant en konden veel korter beschreven worden. Dan gaat het allemaal wel heel snel. Té snel zelfs. Personages krijgen ineens een speciale band of groeien uit elkaar zonder dat hier gaandeweg naartoe gewerkt wordt. Het is allemaal een beetje te drastisch en direct. Daarom lijkt het boek niet altijd even realistisch en word je niet echt zo met het boek betrokken als zou moeten. Het hoofdpersonage beleeft een zware jeugd. Dingen die ze in het begin van het verhaal doet worden later verder en beter uitgewerkt. De schrijfster wil benadrukken dat trauma’s uit het verleden niet zomaar vergeten worden en het sociaal functioneren van een individu drastisch kunnen aantasten.

Toch lijkt het alsof het hoofdpersonage wel erg veel problemen heeft en er tijdens de zwaarste periodes niet eens zo ongelukkig om is. Ze lijkt wel gevoelloos en herkenning zal er volgens mij voor niet veel lezers zijn. Wanneer haar leven dan eindelijk weer kleur begint te krijgen, is zij diegene die het allemaal weer bewust verpest. Onnodige problemen worden toegevoegd en worden bovendien niet echt goed uitgewerkt waardoor ze erg vaag en onbegrijpelijk lijken en geen directe waarde hebben.

Duintjer verwerkt veel humor in het verhaal. Dit is wel goed, want het maakt het verhaal veel luchtiger en vermijdt dat het boek zwaar en pessimistisch wordt. Ikzelf had de band tussen de personages wat liever uitgewerkt gezien, maar toch val je niet compleet uit de lucht. De handelingen zijn dan weer wel begrijpelijk en voorspelbaar (maar niet té), in tegenstelling tot de emoties, waardoor er toch een soort evenwicht is. Het is zeker geen slecht boek, maar het zal nooit op mijn lijst van favoriete boeken komen en het heeft niet de indruk achtergelaten die ik hoopte. Al wie een emotioneel en diepgaand boek verwacht, komt bedrogen uit.

Deze recensie is geschreven door Fran Verdeyen, 15 jaar, scholier aan het Humaniora Kindsheid Jesu in Kiewit/Hasselt

Naast deze recensie ontvingen we ook nog een reactie van Emma uit Middelburg.

“Naar mijn idee zat dit boek een beetje vol. Of beter gezegd, de balans klopte niet helemaal. In het begin gebeurde er weinig in het boek en de dingen die gebeurde waren soms absurd. Later in het boek gebeurt er heel veel, maar is het onduidelijk waarom en wat het toevoegt aan het verhaal. Bij vlagen is het ook soms ook moeilijk door te komen en voel je weinig tot geen sympathie voor de hoofdpersoon. Gelukkig is dit boek vaak grappig, wat ervoor zorgt dat het toch niet al te lastig doorkomen is…”

De S-machine / Manon Duintjer / Uitgeverij Anthos / 2011 / 215p. / ISBN 9789041418623