Na de eerste twee delen even recapituleren: dit is een kleine serie van drie blogbijdragen. Het begon met het herlezen van Fallen, het eerste deel van Lauren Kate’s trilogie over Luce, Daniël en Cam. De plaats van handeling, het podium voor het verhaal, vanaf nu kortweg de setting, leek af en toe een sturende rol te spelen in het boek. De kostschool ‘Sword and Cross’ beïnvloedde de hoofdrolspelers zodanig dat ik het idee kreeg dat het een extra personage zou kunnen zijn. Lauren vertelde hierover in de eerste bijdrage. Nadat in het tweede deel Floortje Zwigtman aan het woord was, sluiten we nu af met Natalie Koch.
Ik stelde alle drie de auteurs de volgende vragen: houd je rekening met de setting als extra personage in je boeken? Maak je er bewust gebruik van en zo ja, hoe expliciet doe je dat? Hoe laat jij je inspirerenbij de beschrijvingen van de omgeving in je boeken?
Natalie Koch:
Ja, de setting is voor mij heel belangrijk. Ik heb er in het begin nog over gedacht om De verborgen universiteit in Amsterdam te situeren, omdat ik vond dat een Nederlands fantasyboek toch op Nederlands grondgebied moest kunnen spelen, maar het werkte op een of andere manier niet, het werd niet ‘vreemd’ genoeg. Engeland is al zo’n land van spook- en heksenverhalen, van ‘larger-than-life’-personages, en toen ik een artikel las over opgeheven metrostations in Londen waar het volgens de geruchten spookt, MOEST ik daar gewoon wat mee doen. Bovendien werkt de vervreemding voor Alexa, mijn heldin, nog sterker op het moment dat ze haar weg in de magische wereld moet vinden op een plek die haar ook vreemd is.
In mijn boek zit ook een spanningsveld tussen de gewone wereld en de magische wereld, veel sterker dan bijvoorbeeld in de Harry Potterverhalen, waar de magische mensen min of meer afgezonderd van de gewone maatschappij leven. Bij mij staan ze met twee benen in die eenentwintigste-eeuwse wereld, maar ze hebben daarnaast wel een eigen ‘schaduwwereld’. De universiteit symboliseert dat; voor de buitenwereld is het de alledaagse universiteit, die wel in een oud gebouw zit, maar modern is, en daarachter de de verborgen universiteit in de geheime wereld voor de magische mensen, die natuurlijk de gotische toortsen-en-kaarslichtsfeer uitstraalt die bij magie past.
Wat voorbeelden betreft, ik ben me ervan bewust geworden hoe sterk omgeving een extra personage in een verhaal kan zijn toen ik een verhalenbundel las van Annie Proulx, met o.a. Brokeback Mountain. Al die verhalen spelen in Wyoming en in alle verhalen voel je die grillige, onherbergzame natuur daar op de achtergrond meespelen. Een andere schrijver bij wie dat heel sterk speelt, is Cormac McCarthy, vooral de Border Trilogy, die verhalen hadden nergens anders gesitueerd kunnen worden.
Inspiratie haal ik uit wat ik zie (ook een reden dat hetLonden moest zijn, ik kan geen verhaal plaatsen in een stad die ik niet ken, ik moet iets van de sfeer hebben opgesnoven), en verder foto’s, beschrijvingen, andere boeken, bijvoorbeeld The Cornish Trilogy van Robertson Davies, waarvan het eerste deel zich afspeelt op een universiteit, inspireerde me enorm, meer nog vanwege de atmosfeer dan om het gebouw zelf. En Google Streetview is af en toe echt een uitkomst!