Toen op 2 september 2015 de foto van een verdronken kleuter op een Turks strand de wereld schokte ging er ook bij Cecile Korevaar een knop om. Steeds sterker voelde ze de noodzaak om een boek te schrijven over de vele jonge migranten die vanuit ooglogsgebieden naar veilige landen in Europa reizen. Uiteindelijk  begon ze in 2018 met haar veldwerk. Ze reisde samen met migranten door Europa, sprak met allerlei instanties in binnen- en buitenland en bezocht ook vluchtelingenkampen in Libanon en Syrië. In Nederland maakte ze kennis met Michel, Christine en Hasan, drie Syrische jongeren die in 2015 ook deel uitmaakten van de grote vluchtelingstroom. Rond  hun verhalen bouwde Korevaar een roman die ons confronteert met een rauwe werkelijkheid waar we maar al te graag van wegkijken.

Allereerst stelde Cecile Korevaar zich de vraag wie die migranten eigenlijk zijn en waarom ze wegvluchtten uit hun moederland? En pas daarna kwam de vraag hoe zij de ellende van de lange zware tocht dwars door Europa kon beschrijven, een tocht die soms jaren in beslag neemt.

Met wie reizen we mee? Om te beginnen Wassim. Hij is een zachtaardige jongen uit een gegoede familie. Zijn vader heeft een mooie winkel maar ziet dat de oorlog en de repressie een normaal bestaan onmogelijk maken. Deze aanvankelijk apolitieke middenstander begint zich te verzetten tegen president Assad en moet dat met de dood bekopen. Daarop vlucht de moeder van Wassim met haar kinderen naar Libanon. Omdat de situatie in de kampen uitzichtloos is besluit het gezin dat Wassim naar een veilig land in Europa zal proberen te reizen. Als dat lukt kan de rest van de familie hem achterna reizen.

Eenmaal in de Turkse stad Izmir ontmoet hij Romeo, die eigenlijk niet Romeo heet. De vader en oudere broer van Romeo waren aanhangers van de dictator. Wanneer Romeo tegen wil en dank soldaat in het Syrische leger wordt ziet hij welke wreedheden het leger begaat en besluit ook hij naar Europa te vluchten. En dat kan alleen maar met een andere identiteit en via de illegale oversteek over de Egeïsche zee naar het Griekse eiland Lesbos. Op de overvolle wankele rubberboot zit ook Laila. Zij werd in Libanon maandenlang door een drugsbaron als koerier en sekslaaf misbruikt. Zij wist te ontsnappen en vluchtte met haar moeder en broertje naar Turkije.

De oversteek is ramp. De rubberboot gaat kapot. Veel mensen verdrinken. Wassim, Romeo en Laila behoren bij de overlevenden die in toch nog op Lesbos aankomen. Deze oversteek staat model voor de vele hachelijke situaties die het drietal samen moeten doormaken. Ze worden bestolen door mensensmokkelaars, in elkaar geslagen door grenswachten en soms ook geholpen door heel gewone mensen die het hart op juiste plaats hebben.

De lezer wordt door het boek heen geloodst met schrijf-technische trucjes zoals perspectiefwisselingen, locatieaanduidingen, versnellingen in tijd en natuurlijk de nodige cliffhangers. Alles bij elkaar genomen zorgt dat ervoor dat je boek bijna niet kunt wegleggen. Je móet gewoon weten of de drie personages veerkrachtig genoeg zijn om de tegenslagen te overwinnen en of ze inderdaad het land bereiken waar ze naar op zoek zijn. Want ondanks dat wij, de lezers, hier in een veilig land wonen is de identificatie met de drie jonge migranten niet moeilijk. Naast de hierboven genoemde technische trucjes gebruikt de auteur verschillende emoties bijzonder effectief. Ongeloof en woede, frustratie en angst, verlies en verlangen, we herkennen het allemaal in dit boek.

Op een cruciaal moment tijdens de reis breekt Korevaar het verhaal af en maken we een sprong in tijd en plaats. Plotseling zijn we een jaar later in Nederland en lezen we hoe het de jongeren vergaat op die veilige plek waar ze zo veel moeite voor hebben gedaan. Ook hier en nu lezen we over een confrontatie met de harde werkelijkheid. Niet alleen voor hen, maar ook voor onszelf. Want hoe moeilijk of misschien wel onmogelijk maken wij het hen om hier te integreren? En hoeveel emotionele barrières moeten de migranten jongeren nemen om hier echt te aarden? Cecile Korevaar schreef een overtuigend en confronterend boek over levensechte jongeren. Wij, als lezer, willen dit echt niet meemaken, maar het verhaal speelt in het hier-en-nu, is waargebeurd en onontkoombaar.

Thuis draag ik bij me / Cecile Korevaar / Uitgeverij Blossom Books / 2022 / 233 blz. / ISBN 9789463493239

John:

Ik lees….. eigenlijk altijd. Nadat ik het leesvirus eenmaal ontdekte is het nooit meer overgegaan. Het is altijd mijn droom geweest om alle kinderen en jongeren datzelfde te laten ervaren. Binnen de redactie van De Leesfabriek werk ik vooral op de achtergrond want het platform is er voor jongeren en door jongeren.

Dit boek kun je meteen bestellen via deze bestellink van Libris.nl

.

.