Irene en Valerie

Kan je jezelf en je boek even kort voorstellen?


Ik ben Pamela Sharon en vorig jaar mei kwam

De geur van groen

uit bij Moon Young Adult na een schrijfwedstrijd in samenwerking met Sweek. Ik was al actief op Sweek en had ook al veel geschreven, maar ik dacht altijd dat niemand het boeiend genoeg zou vinden. Mensen vroegen mij hoe vaak ik al was afgewezen. Ik was nog nooit afgewezen want ik durfde niets in te sturen. Bij Sweek had ik al twee keer iets gewonnen en na positieve reacties op andere verhalen stuurde ik het verhaal toch in bij de schrijfwedstrijd van Moon en Sweek. Uiteindelijk kwam ik dus op de shortlist terecht. De bekendmaking hiervan was wel heel spannend. Ieder uur werden er twee boeken bekend gemaakt, van 12:00 uur tot 17:00 uur. Continu refreshen en er niet bij zitten. Tot om 17:00 uur de telefoon roodgloeiend stond: ‘je staat op de lijst!’

Ik werd tweede in de schrijfwedstrijd en Rima Orie eerste. Daar was ik al heel erg blij mee en mijn prijs was het leesrapport en een gesprek met de uitgever. In het leesrapport waren ze heel enthousiast. Het moment dat ik in gesprek ging bij de uitgever zeiden ze direct dat we een mooi boek zouden gaan uitgeven. Dat was een verrassing, want ik was ingesteld op alleen een gesprek.

Heel veel mensen hadden de genomineerde verhalen gelezen, maar ze konden gewoon niet kiezen. Ze wilden heel graag een fantasy van Nederlandse bodem uitbrengen want dat mistte echt nog in hun aanbod. Rima was een terechte winnares. Zij mocht direct bij de uitreiking haar contract ondertekenen. Op dat moment was dat best even vervelend, maar nu is het prima, want mijn boek is alsnog uitgebracht!

Naast dat ik schrijf, sta ik voor de klas. Dit jaar ga ik lesgeven op een internationale school.

Jouw boek werd gekozen uit ongeveer 35 titels. Wat betekent deze nominatie voor jou als auteur?


Ik rol van de ene verrassing in de andere. In eerste instantie had ik niet de intentie om dit verhaal uit te geven, maar het werd (gelukkig) wel uitgegeven. Eerst werd ik dit jaar genomineerd voor de Jonge Jury prijs en toen voor het Beste Boek voor Jongeren. Deze prijs heeft iets meer prestige door de vakjury die de shortlist bepaald. Het is bizar.

Voor mezelf zou het echt erkenning zijn van mijn kunnen. Ik zou geen twijfel meer moeten hebben, blijkbaar kan ik het wél en ben ik er een beetje goed in. Daniëlle Bakhuis is bijvoorbeeld ongelooflijk goed en een lief persoon. Dat ik naast haar sta, vind ik heel bizar.

Heb je de andere genomineerden gelezen?


Het boek van Daniëlle Bakhuis heb ik wel gelezen,

De zwendelprins

staat nog in de kast om te lezen. De boeken van Frank Nellen en Anne Eekhout heb ik ook nog niet gelezen.

Er staan 6 debutanten op de lijst en meer YA dan vorig jaar. Vind je dit een goed signaal naar de uitgevers en jonge schrijvers?


Ja, absoluut. Ik kijk toch wel naar de NUR-code, of het valt onder YA. De jaren hiervoor ben ik daar niet zo mee bezig geweest, maar vorig jaar was wel echt teleurstellend. Het is een prijs voor jongeren. De achterliggende gedachte is dat we hen aan het lezen willen krijgen. Dan vind ik wel dat je boeken moet nomineren die jongeren graag lezen en niet boeken waarvan volwassenen vinden dat jongeren die moeten lezen. Er zijn zoveel YA-boeken, de boeken van Chinouk Thijssen bijvoorbeeld sluiten heel goed bij deze doelgroep aan. Het is misschien geen hoogstaande literatuur, maar het zet jongeren wel aan het lezen. Wat willen we bereiken? Dat jongeren gaan lezen of dat ze literatuur lezen en een hekel aan lezen hebben?

Het is leuk dat er nieuw talent is. Dat stond ook in het juryrapport: de kwaliteit gaat omhoog. Leuk om te horen, vers bloed en frisse wind!

Het kan ook een motivatie voor jongeren zijn, althans dat hoop ik. Ik zat mezelf in de weg en had een duwtje in de rug nodig. Kijk wat er kan en vertel je verhaal! Ik denk dat er nog veel mensen zijn die hun eigen verhaal willen/kunnen vertellen.

Vind je het belangrijk dat mensen ook buiten de YA categorie lezen?


Ja tuurlijk. Iedereen heeft verschillende niveaus en het is belangrijk dat jongeren lezen wat ze interessant vinden. Je krijgt een hekel aan dat ‘moeten’.

Ik heb gastlessen gegeven op een school in Friesland: ik merkte wel niveauverschil. Ik vind het belangrijk dat er literatuur op staat, maar er moet vooral gekeken worden of het aansluit bij de belevingswereld van jongeren en niet naar wat volwassenen denken dat goed of leuk is.

Moeten de nominaties anders?


De Jonge Jury is echt door jongeren. Wil je echt onderscheid blijven houden tussen deze twee prijzen, dan is dit wel goed.

Bij de Jonge Jury leggen de auteurs ook veel schoolbezoeken af en ronselen stemmen. Populariteit doet natuurlijk ook iets, je krijgt meer stemmen. Dat is helemaal terecht, maar als debutant maak je dan geen kans. Tenzij je, zoals Astrid Boonstoppel, genomineerd bent als debutant. Het is belangrijk om onderscheid te houden.

Heb je nog tips voor jonge mensen die een boek willen schrijven?


Niet opgeven. Ik lees dat heel veel mensen halverwege vast te komen te zitten.

In de podcast

I write better than I talk

hebben we het er ook vaak over. Probeer je te omringen met mensen die je feedback willen geven, je werk willen lezen en je supporten. Dat is belangrijk.

Schrijf niet datgene wat jij denkt dat een ander wil horen of lezen. Vertel je eigen verhaal. Ik merk dat beginnende auteurs aan iets vast proberen te houden. Er zijn veel clichés: er zijn al duizenden boeken geschreven zoals Harry Potter en Twilight, maar misschien niet op jouw manier.

Daarnaast is de tip om ook heel veel te schrijven. Niet bang zijn om het te delen. Wattpad en Sweek zijn heel laagdrempelig en je krijgt er feedback.

Laatste tip: doe mee aan schrijfwedstrijden.

Je hebt net de titel van je nieuwe boek bekend gemaakt, kun je hier iets meer over vertellen?


De titel is

Wie ik gisteren was.

De hoofdpersoon is Yara. Yara krijgt slecht nieuws te horen m.b.t. haar gezondheid. Zij komt in aanraking met een soort app, een virtuele wereld. Daar kan ze wel gezond zijn en zichzelf zijn, maar daar verliest ze zich compleet in.

De familieband in dit boek is heel belangrijk, net als in

De geur van groen.

Hoe ga je om met iets wat levensbepalend is? Hoe verwerk je dat?

De internetcultuur is fijn om weg te vluchten achter je schermpje. Op het internet kun je zijn wie je wil zijn.

Wie ik gisteren was

is een mix van contemporary, science fiction en dystopian.

De titel had ik niet direct, maar dat is ook het proces waar de hoofdpersoon doorheen gaat.

Wat betekent het voor jou als je deze prijs wint? Wat zou je als eerste doen?


Als eerste zou ik een dansje doen. Het moet altijd even landen bij mij. Toen ze belden om te vertellen dat ik genomineerd was, reageerde ik met: o wat leuk, o wat gaaf! Dan hang ik op en komt het los, de ontlading.

Ik zou het heel bijzonder vinden. Ik heb met dit boek geprobeerd de boodschap mee te geven dat als je een handicap hebt, je niet anders bent. Dan ben je precies hetzelfde, met handicap. Daarom zou ik het heel gaaf vinden als het boek zou winnen. Ik zou het opdragen, als ode, aan iedereen die daarmee struggled, die niet als vol wordt aangezien.