Afkicken is afzien. Dat is de zin die boven op de cover gedrukt staat. Dit
geeft heel kort weer waarover het boek gaat.

Lexi Volkov
is een 16-jarige meid die in Londen woont. Haar vader is een multimiljonair en
bezit meerdere hotels. Lexi heeft nooit echt problemen gekend en zoekt een
ontsnapping aan haar “perfecte” leventje. Dit vindt ze bij haar vriendje, de
bad boy, Kurt. Kurt is gekend binnen de wereld vol drugs en drank, Lexi en haar
vriendinnen niet. Vanaf het moment dat ze omgaat met Kurt gaat het spiraalwijs
naar beneden met haar fysieke en psychische gezondheid.

De drugs
zorgt voor een afhankelijkheid, pijn, verdriet maar ook euforie en plezier. Tot
Lexi een overdosis neemt. Kurt neemt in paniek contact op met Nikolai, Lexi’s
oudere broer. Hij neemt haar mee naar een afkickkliniek op een afgelegen eiland
buiten London. De afkickkliniek specialiseert zich in allerlei soorten
verslaving (obsessies omtrent eten, seksverslaving, obsessieve compulsieve
dwanghandelingen, drugsverslaving…) bij jongeren.

Eerst
verafschuwt Lexi het eiland en iedereen die erop verblijft. Het zijn freaks met
een probleem. Maar zij niet, zij heeft helemaal geen probleem. Zij heeft alles
immers zelf in de hand. Maar het meest van al haat ze dr. Goldstein, de
psychiater op het eiland. Ze besluit om het hele proces te “faken”, gewoon te
zeggen wat ze van haar verwachten. Dan kan ze zo snel mogelijk weer van dit
eiland, terug naar Nikolai, haar vriendinnen en Kurt.

Dit is in
ieder geval zo tot ze de andere jongeren op het eiland leert kennen en een
speciale vriendschap met hen sluit. Zij begrijpen haar tenminste. Ook begint ze
dr. Goldstein steeds meer te vertrouwen. Op het eiland vindt ze de kracht om haar
verslaving te overwinnen, zelf in te zien dat ze een drugsprobleem heeft en wat
haar triggers zijn, ze vindt vertrouwen in de mensen rondom haar, vriendschap
en zelfs liefde. En dat op de plek waar ze het het minst verwacht had.

Ze leert praten over haar verleden, traumatische gebeurtenissen die ze zichzelf kwalijk neemt en het heden. Ze leert inzien dat niemand perfect is, dat het soms beter is voor jezelf om sommige mensen te bannen uit je leven. En ze maakt kennis met onvoorwaardelijke liefde en vriendschap. Voor dit alles is ze dr. Goldstein en haar broer oh zo dankbaar.

Ze laat haar oude leven achter haar en slaat een totaal andere weg in.

Clean geeft
een totaal ander beeld van de jeugdpsychiatrie. Hierrond bestaat een zeker
taboe. En dit terwijl dit helemaal niet nodig is. Hoe vroeger men hulp krijgt
hoe beter het is voor de psychische toestand van de persoon die de hulp nodig
heeft. Dit boek probeert om het taboe rond de psychiatrie en dan vooral de
jeugdpsychiatrie te doorbreken.

Dit boek raad
ik vooral aan aan iedereen dat meer wilt weten omtrent de problematiek van
verslaving en de werking van de psychiatrie. Het boek leest vlot en het is een
verslavend verhaal. Je vraagt je steeds maar af hoe het nu gaat aflopen. Je
hoopt uiteraard altijd op het beste. Maar het leven is echter nooit volledig
rooskleurig.

Deze recensie is geschreven door Ashley Decock, student verpleegkunde.

Clean/Juno Dawson/vertaling Sandra C. Hessels/Karakter uitgevers B.V./2018/382 blz./ISBN 978 90 452 1721 5