In 1987 worden drie jonge kinderen, twee
broers en hun zusje, ter adoptie afgestaan. Ze worden elk in een andere hoek
van het land ondergebracht met de strikte instructies aan de betrokkenen om
nooit een woord te spreken over hun afkomst.
In 2015 wordt er midden in de nacht een jonge vrouw vermoord in Reykjavik. Aanvankelijk lijken er geen getuigen te zijn van de verschrikkelijke moord, totdat commissaris Huldar de zevenjarige dochter onder het bed vindt. Het onderzoek loopt al snel vast en om de getraumatiseerde Margrét aan het praten te krijgen is Huldar genoodzaakt de hulp van psychologe en ex-vriendin Freyja in te schakelen. Ondertussen krijgt de student Karl Pétursson via zijn kortegolfontvanger mysterieuze nummerreeksen toegestuurd.
Wat is het verband tussen deze gebeurtenissen? Lukt het Huldar en zijn team de moordenaar te vinden voordat hij opnieuw toeslaat?
In
DNA
heeft de schrijfster op een ingenieuze wijze verschillende verhaallijnen in elkaar gevlochten wat resulteert in een mysterieus en interessant boek. Allereerst is er de geheimzinnige adoptie. De daadwerkelijke reden wordt eerst niet genoemd, waardoor het de lezer aanzet om te speculeren over de manier waarop dit in het verhaal zal passen. Dan zijn er ook nog de lugubere moorden waar commissaris Huldar en zijn team mee te maken krijgen. Doordat de slachtoffers geen connecties met elkaar hebben en evenmin noemenswaardige vijanden, loopt het onderzoek al snel vast en zelfs voor de lezer, die gewoonlijk dankzij de meerdere perspectieven een voorsprong heeft, is het moeilijk om een goede verdachte te vinden. De uiteindelijke dader en het bijbehorende motief zijn dan ook een complete verrassing.
Daarnaast is psychologe Freyja een interessante toevoeging aan het team door haar connectie met Huldar, omdat personages over het algemeen meer tot leven komen door te lezen over persoonlijke omstandigheden. Enigszins apart in het geheel was de verhaallijn van Karl, de scheikundestudent die in zijn vrije tijd naar radioboodschappen luistert. De uitleg over de werking van een kortegolfontvanger was niet bepaald relevant voor het verhaal en zorgde ervoor dat de zorgvuldig opgebouwde spanning tijdelijk minder werd. Ook de reeks details over zijn leven lijken onnodig en zijn vervelend om te lezen wanneer je helemaal in het onderzoek zit.
Naast het creëren van een boeiend plot is de
schrijfster er ook in geslaagd om een heel toegankelijk verhaal te schrijven.
De woordkeuze is niet zodanig moeilijk dat het onprettig wordt om te lezen. Wel
is het op sommige momenten goed te merken dat het bij
DNA
gaat om een vertaald boek, want de zinsopbouw kan af en toe overkomen
als onnatuurlijk. Gelukkig doet het feit dat enkele zinnen niet lekker lopen
niets af aan het verhaal en kan je daar makkelijk overheen lezen.
Kortom, DNA is een erg spannend boek met een
geweldige ontknoping die je zeker niet aan zal zien komen. Een sterk punt is de
mate waarin de auteur details geeft over het persoonlijke leven van
verschillende personages. Het zorgt ervoor dat het verhaal een stuk meer tot
leven komt, alhoewel er in sommige stukken iets te ver wordt ingegaan op minder
belangrijke details. Gelukkig is ook hierin een goede balans gevonden en is het
resultaat een meeslepende thriller die zeker de nieuwsgierigheid zal
aanwakkeren.
Hoi allemaal! Mijn naam is Janine van der Molen. Ik ben 17 jaar oud en momenteel druk bezig met mijn laatste jaar op het VWO. In mijn vrije tijd ben ik vrijwel altijd te vinden met een grote kop thee en een goed boek, van thrillers tot fantasy en klassieke literatuur in zowel Nederlands als Engels. Een favoriet genre heb ik dus niet echt, zolang het boek maar een interessant plot heeft en goed is geschreven. Enkele all time favourites, die ik overigens iedereen kan aanraden, blijven uiteindelijk wel de boeken van Dan Brown, Harry Mulisch en Sarah Maas.
DNA / Yrsa Sigurdardóttir / Uitgeverij Cargo / 2019 / Vertaald door Katleen Abbeel / 477 bladzijden / ISBN 9 789403 107004