De gifmengster neemt je mee naar de veertiende eeuw in het land Astoris. De vader van Anne Dyeward is de laatste erfgenaam van de verstoten koninklijke familie en daarom dwingt de koning haar te trouwen met kroonprins William. Anne komt met haar familie aan het hof wonen, maar ze voelt zich er niet thuis. De kroonprins blijkt een persoonlijkheidsstoornis te hebben en daarnaast probeert hij zich staande te houden onder de tirannie van zijn vader. De spanning stijgt aan het hof en Anne probeert haar familie bijeen te houden. Als het noodlot toeslaat is het tijd om te vluchten.

Je maakt kennis met Anne wanneer ze nog thuis woont en al snel komt ze bij William aan het hof te wonen. Je voelt de spanningen aan het hof, net als de tirannie van de koning.

In het boek komen in het begin redelijk veel namen voor van verschillende families en daarom is de stamboom in het boek zeker van toegevoegde waarde. Uiteindelijk maak je de namen eigen en weet je precies wie wie is.

Een pluspunt aan het boek vond ik de goed uitgewerkte personages en dat leest altijd erg prettig. Personages komen tot leven en je leeft als lezer ook met hen mee. In het begin wist ik niet hoe de personages Anne en William zich zouden uiten, ook omdat zij niet op een huwelijk met elkaar zaten te wachten. Ze zijn sterk neergezet waardoor de wil van beide personages goed naar voren komen. Anne heeft een sterke wil en heeft interesse in geneeskunde. Ze zet door, ook al is het niet gewenst dat vrouwen een beroep uitoefenen in die tijd. Ondanks wat onhandige fouten groeit ze in haar rol als toekomstige koningin, vrouw en uiteindelijk moeder.

Eerst wist ik, net als Anne, niet wat ik van William moest vinden, maar toen ik doorkreeg dat hij een persoonlijkheidsstoornis had kon ik meer begrip voor hem opbrengen. Het is een mooi koppel.

Af en toe moest ik wel even schakelen qua namen van een personage. Vader en moeder worden vaak vader en moeder genoemd, maar soms werden zij ineens bij hun voornaam genoemd en vroeg ik mij even af of ik wel over dezelfde persoon las.

In het dankwoord schrijft de auteur dat ze feit en fictie bij elkaar heeft willen brengen en hierin is ze geslaagd. Je merkt wanneer iets een feit is, maar dit gaat natuurlijk op in het verhaal. Dit komt mede door de prettige schrijfstijl waardoor het boek naar mijn idee een pageturner is. Af en toe besloot ik ‘even’ te lezen, maar dit werden vaak twee hoofdstukken of meer. De schrijfstijl is heel luchtig en fijn als het gaat om de zwaardere thema’s die dit historische boek bevat, namelijk (machts)misbruik, persoonlijkheidsstoornis en verkrachtingen. Een fijn historisch boek met goed uitgewerkte personages en een goede dosis spanning.

De gifmengster / Juliëtte Heugen / Uitgeverij Juliëtte Heugen / 2018 / 378 blz. / ISBN 9 789463 454575

Irene

: Als kind was ik een echte boekenwurm, ik las alles wat los en vast zat. Inmiddels ben ik al vele boeken verder en dat hoeft voor mij niet per sé in bed of stoel, zolang ik maar kan lezen is staand, op een trapje of naast de stoel niet erg.  Ook is het een gewoonte geworden om met een boek de deur uit te gaan: romans, thrillers, feelgood of YA, ik lees het graag.