‘Ze is gek. Niet goed snik. Krankzinnig. Getikt. Een freak.’ De beste vriendin van Corey, Kyra, wordt op een blauwe maandag dood aangetroffen onder het ijs in Lost. Corey besluit direct naar Lost te vliegen, om de begrafenis bij te wonen. Vanaf het eerste moment twijfelt ze aan de dood van haar vriendin. Was het wel een ongeluk?

Na de succesvolle YA-roman 54 minuten komt Marieke Nijkamp opnieuw met een indringend verhaal op de proppen. Deze keer schrijft ze over het verlies van een dierbare, waarbij ze de dood allesbehalve normaal laat zijn. Een deken van mysterie ligt over het verdrietige verhaal, waardoor Voor ik je loslaat in eerste instantie zeer aantrekkelijk is.

Vanaf het moment dat Corey in Lost is, twijfelt ze aan de manier waarop haar vriendin is omgekomen. Kyra was manisch depressief en ervoer Lost als een gevangenis waar ze niet uit kon komen. De bevolking accepteerde haar niet zoals ze was en vanaf het begin van haar leven werd ze gepest. Ze gebruikte haar tekenkunsten om haar manische periodes onder controle te houden.

Echter, de ouders van Kyra en de mensen uit Lost vertellen een ander verhaal. Kyra zou de laatste weken zeer geliefd zijn en de mensen hadden haar in hun hart gesloten. Ze was gelukkig en voelde zich eindelijk thuis, zo wordt gezegd. Corey twijfelt daaraan. Uit de brieven die ze kreeg van Kyra, maar nooit beantwoordde, blijkt heel anders. Met een gevoel vermengd met schuld, verdriet en kracht gaat ze op zoek naar het ware verhaal.

Net als 54 minuten valt Voor ik je loslaat op door de door Nijkamp gekozen structuur. Het verhaal wordt verteld door beschreven stukken, maar ook door onbeantwoorde brieven, telefoongesprekken en ooggetuigenverslagen. Bovendien keert Corey regelmatig terug in de tijd om herinneringen aan haar leven samen met Kyra op te halen. Elk stukje tekst vertelt iets over de vriendschap en de gang van zaken. Er ontstaat een gevarieerde vertelling waar je als lezer alert dient te blijven.

Tegelijkertijd scoort Nijkamp ook met het gekozen onderwerp. Vrijwel direct werpt ze een enorme deken vol mysterie over het verhaal, waardoor ze de lezer probeert te paaien. Intrigerende brieven vanuit Kyra die een volledig ander verhaal vertellen dan de verhalen van haar familie maken de zoektocht van Corey interessant. Het daarbij heersende schuldgevoel dat de hoofdpersoon heeft, is van positieve invloed op het verhaal. Het zet de lezer aan het denken over zijn of haar eigen vriendschappen. Onderhouden we elkaar wel goed genoeg?

De psychologische spanning die het boek rijk is, zorgt ook voor een positieve noot in de vertelling. Als lezer kijk je grote delen van het verhaal mee met Corey en lees je haar overpeinzingen en ontdek je wat haar angsten zijn. Al snel leef je in grote mate met haar mee en voel je, net zoals zij, dat er iets niet in de haak is.

Naarmate het verhaal vordert, ontvouwt het raadsel zich stapje voor stapje. Corey heeft slechts een paar dagen om de antwoorden op haar eigen vragen te vinden, alvorens ze Kyra echt los moet laten. Helaas haalt Nijkamp in deze dagen het tempo drastisch omlaag. Met enige regelmaat dreigt het verhaal te gaan kabbelen, waardoor de aandacht van de lezer verslapt. Bovendien voegt ze een aantal toevalligheden toe in het verhaal, waardoor de geloofwaardigheid enigszins afneemt. Jammer, want het doet het boek niet veel goeds.

Na een knallende start met 54 minuten stelt Nijkamp met Voor ik je loslaat toch een beetje teleur. Hoewel het verhaal een goede boodschap bevat, is het minder indrukwekkend door het lage tempo en de dreigende ‘kabbeling’ van het verhaal. Ook de toevalligheden gooien wat roet in het eten. Toch wordt het verhaal gered door de gekozen verhaalstructuur. Voor ik je loslaat blijft daarmee een prettig te lezen verhaal.

‘Ze vergaten dat ze een mens was.’

Marieke Nijkamp/Voor ik je loslaat/Vertaling Ineke van Bronswijk/Uitgeverij: HarperCollins Holland/318 blz./ ISBN: 9789402700565