Molly is een expert in de liefde – als het om onbeantwoorde crushes gaat. Haar teller staat al op 26 en ze is bang dat dat nummer alleen maar omhoog gaat zonder dat het zal leiden tot een kus. Haar zus Cassie heeft haar al zo vaak verteld dat ze het wat positiever en losser moet bekijken en er gewoon een keer voor moet gaan. Maar Cassie heeft het gemakkelijk met al haar relaties die slagen – zo ook die met Mina. Mina neemt Cassie’s wereld helemaal in beslag en lijkt de sterke tweeling-band tussen Molly en Cassie te verbreken. Is Will – Mina’s ‘hipster’ beste vriend – de oplossing voor Molly’s problemen? Kan hij zowel haar zus terugbrengen als haar onbeantwoorde vriendjes-teller stopzetten? Of komt Reid roet in het eten gooien en zet hij Molly’s wereld totaal op z’n kop?
Becky Albertalli is bekend van haar debuut ‘Simon vs de verwachtingen van de rest van de wereld’ en van dat boek heb ik genoten. De woorden van een collega citerend: Simon maakt je ‘happy’. Ik weet zeker dat Molly’s verhaal ditzelfde gevoel oproept bij een heleboel mensen, maar helaas was dat bij mij niet het geval. Het boek verwerkt op goede wijze een heleboel ‘minderheidsgroepen’ die steeds meer in Young Adult verwerkt worden. Er is een mooie relatie tussen de twee lesbische moeders die weerspiegeld wordt in één van hun dochters. Het schattige donkergekleurde zoontje brengt een glimlach op je gezicht met zijn gebrabbel. En Molly is een zeldzame verschijning in de YA skinny-heroines hype.
Het boek beloofde zoveel goeds en aan veel heeft het voldaan, maar toch heeft het voor mij 1 minpunt dat het lezen onprettig maakte. Ik vind het heel goed dat Becky een hoofdpersoon heeft gemaakt die wat aan de zwaardere kant is; die niet zoals alle andere YA protagonisten in maatje 0 met confidence rondloopt. Maar daar hoef ik niet ieder hoofdstuk aan herinnerd te worden. En het hoeft niet de reden te zijn dat Molly’s teller al op 26 crushes en 0 kussen staat – maar dat doet het wel. Er wordt zoveel nadruk gelegd op Molly’s verschijning en haar onzekerheid met haar extra kilo’s. Er wordt zoveel van haar zorgen en ‘onbekwaamheid’ in de liefde toegeschreven aan het ‘dik’ zijn, dat het op een gegeven moment alsnog de stereotypes achterna loopt en niet het verfrissende, representatieve verhaal is waar ik op had gehoopt.
Dit is het gevoel dat ik kreeg bij het lezen van dit boek, maar dat betekend niet dat het voor een ander geen hartverwarmend verhaal kan zijn. Het Engelse boek blijft in de herhaling vallen met het woord ‘fat’ in ieder hoofdstuk, maar volgens een collega van mij heeft de Nederlandse vertaling een wat uitgebreidere woordkeuze. Misschien zou dat het verhaal wat aantrekkelijker hebben gemaakt of zou het in ieder geval iets minder monotoon en – voor mijn gevoel – zeurderig overkomen.
Becky’s verhaal over de voordelen van onbeantwoorde liefde was voor mij deels wat het beloofde, deels onprettig in de stereotype herhaling van onzekerheden die het leven van de hoofdpersoon (niet zouden moeten!) bepalen vallend. Ik vond het moeilijk om me in te leven in Molly’s gedachte gang en aangezien dit steeds terugkwam, was het moeilijk om de ontwikkelende progressie van alle liefdeslijnen te waarderen. Maar, zoals ik al zei, zal het boek vast perfect zijn voor een heleboel andere jonge lezers!
De Voordelen van Onbeantwoorde Liefde/Becky Albertalli/vertaald door: Astrid Staartjes/Blossom Books/2017/304 pag./ISBN: 9789020678888