Het leven van Iris loopt niet bepaald op rolletjes. Ze minacht haar moeder, die enkel bezig is met dure kleding en zichzelf, haar stiefvader is een mislukte acteur die ondanks alles blijft geloven in zijn eigen roem en bekendheid en haar echte vader Ernest verdween uit haar leven toen Iris heel klein was. Maar een onverwacht bericht brengt hen opnieuw samen: de schatrijke Ernest ligt op sterven en wil zijn dochter graag nog één keer zien. Iris moeder en stiefvader, die nog een hele hoop schulden hebben openstaan, ruiken geld en haasten zich samen met Iris naar de doodzieke man. Maar die blijkt een groot geheim te hebben.

Ik las eerder

Op zoek naar Violet Park, Mierenkolonie

en

Gebroken Soep

van Jenny Valentine en was elke keer zeer onder de indruk van de menselijkheid waarmee ze haar personages schetst. Toen ik zag dat er een nieuw boek zou verschijnen, kon ik dan ook niet anders dan reikhalzend uitkijken naar een aantal uurtjes leesplezier.

De menselijkheid die in haar andere boeken een zeer belangrijk element vormt, is ook in dit boek sterk aanwezig. Hoewel de personages niet meteen veel raakvlakken hebben met de doorsnee lezer, denk ik dat als je dieper kijkt dan hun oppervlakkige handelingen en ideeën, iedereen wel iemand uit zijn of haar omgeving kan koppelen aan elk personage. En dat is net wat ik zo mooi vind aan de boeken van Valentine: wat op het eerste zicht vaak een gek verhaal lijkt waarbij ik me als lezer niet onmiddellijk kan identificeren met een personage, draait altijd uit op een zeer oprecht boek met heel menselijke karakters. Hoewel Iris er een zeer bijzondere gewoonte op nalaat die ik niet meteen ga overnemen, is ook zij maar een meisje met een vreselijk egoïstische moeder en een vader die ze voor zover ze zich herinnert, niet kent. En dat laagje, dat schuilgaat onder haar bijzondere karakter, maakt van haar zo een sterk personage.

Hoewel ik even tijd nodig had om in het verhaal te komen, ging het naarmate ik verder las steeds vlotter en sneller. En het moet gezegd: ik ben helemaal weg van het einde! Heerlijk onvoorspelbaar en onverwacht, met een meesterlijk gevoel voor timing en emotie neergezet. Dan besef ik: dit is waarom ik fan ben van Valentine.

De vormgeving van het boek is best opvallend: de titel en naam van de auteur zijn geschreven in reliëf. Ik vind het wel jammer dat haar naam zo slecht leesbaar is, want haar naam mag ondertussen zeker gezien worden! Wat wel leuk is, zijn de pagina’s die aan de zijkanten blauw zijn, maar binnenin toch gewoon wit.

Valentine laat opnieuw zien met wat een meesterschap ze menselijke personages en gevoelens kan neerzetten. Ze neemt haar lezer mee in een gedurfd en onvoorspelbaar verhaal, zonder het spoor kwijt te raken. En dat doet ze opnieuw heel erg goed.

Door het vuur

is zeker één van haar betere boeken, zo niet haar beste dat ik tot nu toe las.

Door het vuur / Jenny Valentine / Vertaald door Jenny de Jonge / 2016 / Luitingh-Sijthoff / ISBN 9789024570423