Iedereen heeft geheimen

‘Een meesterlijke verhalenverteller’. De woorden van schrijver Harlan Coben creëren positieve verwachtingen: het lijvige Weg zonder genade van schrijver

John Hart

belooft veel goeds. En die positieve verwachtingen lijken na de proloog Gisteren uit te komen. Een zeer gedetailleerd begin waarin een extreem laag tempo gehanteerd wordt, zorgt direct voor suspense. Een mysterieuze man, van wie niemand de identiteit kent, vermoordt Ramona.

Helaas is slechts het begin van hoog niveau. Weg zonder genade blijkt in de verloop van het verhaal niet meer dan een matige, overigens in een prettige schrijfstijl beschreven, thriller, waarbij Hart clichébeeld na clichébeeld gebruikt. Slechts een hoog verhaaltempo, waarbij het verhaal steeds complexer dreigt te worden en vol geheimen en wendingen zit, zorgt ervoor dat het verhaal een voldoende scoort. Origineel is het zeker niet.

Hart neemt ons mee naar het verhaal van rechercheur Elizabeth en politieagent Adrian. Dertien jaar geleden werd Adrian opgesloten vanwege de moord op Ramona. Nu, dertien jaar later, wordt hij vrijgelaten. En vanaf het moment dat hij vrijgelaten wordt, worden er opnieuw lichamen van jonge vrouwen gevonden. Al snel wordt Adrian gezien als verdachte en is hij zijn leven niet meer zeker. Hij moet vluchten voor zijn eigen veiligheid.

Tegelijkertijd kijkt de lezer mee met Elizabeth. Dertien jaar geleden was zij betrokken bij de zaak van Adrian. Altijd heeft ze geloofd dat hij onschuldig was. Was dit realistisch? Of dacht ze dit alleen omdat ze een zwak voor hem had? Nu, op het moment dat Adrian vrijgelaten wordt, wordt Elizabeth verantwoordelijk gesteld voor de dood van een aantal mannen. In een actie, waarbij zij meisje Channing redde uit een kelder, schoot ze de verkrachters van het meisje dood. Tenminste, dat is wat de agenten denken. Elizabeth weet echter dat ze onschuldig is. In haar poging haar straf te ontlopen wordt ze geconfronteerd met de vrijgelaten Adrian. Samen proberen ze te ontkomen aan de oneerlijke wetgeving en ontdekken ze het ware verhaal achter de dode meisjes en vrouwen.

Weg zonder genade wordt aantrekkelijk door de verschillende verhaallijnen die door elkaar lopen. Hart laat de verschillende losse verhalen al vrij snel bij elkaar komen, waardoor de lezer oorzaak en gevolg kan ontdekken. Vrij snel blijkt spil in het verhaal, de archetypische rechercheur Elizabeth, de beschermengel van zowel Adrian als Channing te zijn. Ze is de hardwerkende rechercheur met een misbruikverleden en kan privé en werk maar moeilijk gescheiden houden; eenieder kent deze vrouw uit duizend andere politieverhalen.

Om het verhaal van Elizabeth en Adrian extra suspense mee te geven, onderbreekt Hart het verhaal met passages vanuit de dader. Origineel is hij hiermee zeker niet. Effectief is het echter wel. Op deze manier voorziet hij de lezer regelmatig interessante informatievoorsprongen en zorgt hij voor meer spanning. Er ontstaat een soort ‘ik weet iets wat jij niet weet’-sfeer.

Naarmate het verhaal vordert, vormen zich meer geheimen rondom Elizabeth en Adrian. Langzaam ontvouwen de verhalen zich en wordt de ware, helaas niet vernieuwende, toedracht duidelijk. Hart probeert zijn verhaal sterker te maken door gruwelijke elementen en een hoge dosis geweld toe te voegen, die hij vervolgens uiterst gedetailleerd beschrijft. Tegelijkertijd probeert hij sympathie bij de lezer te kweken door zowel het leven van Elizabeth als Adrian ellendiger dan ellendig te maken: ‘Ze bonden zijn vrije arm weer vast en trokken de riem strak aan. Hij gilde achter de mondprop, een flits van metaal met een scherpe rand, rood.’

Helaas blijkt dit alles niet effectief. Het is simpelweg te veel van het goede. De overdosis geweld en de overdosis ellende bezorgen eerder een gevoel van irritatie dan dat het echt een positieve uitwerking heeft op het verhaal.

Uiteindelijk stelt Weg zonder genade lichtelijk teleur. Het verhaal bevat te veel clichébeelden en archetypische personages om vernieuwend te zijn. De grote hoeveelheid geweld en ellendige levensgeschiedenissen zijn niet origineel en doen het verhaal zeker niet veel goeds. Waar het verhaal begint met een sterk proloog, verzwakt het vrij snel. Met Weg zonder genade rest een doorsnee thriller. Een thriller die lekker wegleest en menig lezer een avondje plezier zal bezorgen. Meer niet.

John Hart – Weg zonder genade. Vertaald door Henny van Gulik. Uitgeverij Luitingh-Sijthoff. 479 blz. ISBN: 9789024572977