Het is geen gewone appeltaart, het is de appeltaart van hoop. Nadat je een hap hebt genomen, ziet de wereld er ineens bijna helemaal anders uit. Dingen veranderen en tegen de tijd dat je een hele punt op hebt, realiseer je je dat alles weer goed komt.
De appeltaart van hoop gaat over Oscar en Meg. Oscar en Meg wonen naast elkaar en al sinds kleins af aan zijn ze beste vrienden. Ze kletsen elke dag vanuit hun slaapkamerramen met elkaar, hebben veel met elkaar meegemaakt en ze kennen elkaar heel goed. Maar dan verhuist Meg naar Nieuw-Zeeland met haar ouders. In het huis van Meg komt Paloma te wonen. Paloma is knap en populair, maar als ze niet krijgt wat ze wil, is ze erg gemeen. Oscar is te naïef om dit in te zien en loopt regelrecht in haar val. Hij raakt depressief. Zo erg dat hij geen andere optie ziet dan zelfmoord. Als Meg vanuit Nieuw-Zeeland te horen krijgt dat Oscar vermist is, keert ze terug naar huis. Ze gelooft niet dat hij écht dood is en gaat op zoek naar hem, samen met Oscar’s broertje Stevie.
De appeltaart van hoop heeft maar 200 pagina’s en het is een kinderboek, wat ik niet helemaal begrijp, want ik had moeite om in het boek te komen. Je begint meteen in het verhaal zonder veel uitleg van te voren te krijgen, met een wat moeilijkere woordenschat en bijna poëtisch. Hierdoor kreeg ik een heel rommelig beeld in mijn hoofd en ik moest mezelf er steeds toe zetten om te lezen. Later in het boek werd dat minder. Na 5 hoofdstukken kwam ik er een beetje in en werd ik steeds nieuwsgieriger.
Ik vond de personages erg goed goed uitgewerkt door Sarah Moore Fitzgerald. Het is fijn om te lezen vanuit Meg’s én Oscar’s opzicht, waardoor je steeds een beetje meer te weten komt. Ook over minder belangrijke personen kom je genoeg te weten om in het verhaal te blijven.
Er zijn meerdere lessen die je uit dit boek kunt halen: dat je nooit de hoop op moet geven, dat je altijd jezelf moet zijn en dat je met vriendelijkheid een verschil kan maken in het leven van iemand anders. Het boek gaat letterlijk over de appeltaarten die Oscar bakt. Deze appeltaarten geven mensen weer hoop in hun leven. Het gaat er ook over dat je de hoop niet mag opgeven zolang er ook maar een kruimeltje kans is dat het goed komt. De kaft van dit boek vind ik super mooi! De de vrolijke kleuren en het lettertype trokken mij meteen aan, en de appeltaarten aan het begin van elk hoofdstuk vind ik ook erg leuk bedacht. Al met al is De appeltaart van hoop een bijzonder verhaal, en zeker de moeite waard!
Hallo, mijn naam is Paulien Jansen, ik ben 15 jaar oud en woon in Drenthe. Ik lees graag Young adult boeken: fantasy, thrillers, spanning en romantiek. Eigenlijk van alles dus.
De appeltaart van hoop/Sarah Moore Fitzgerald/Vertaling: Sandra C. Hessels/Uitgeverij Van Goor/2016/200 blz./ISBN: 978 90 00 34813 8