“Het is een cliché, maar het is echt waar: als je genoten hebt van De Hongerspelen, vind je dit fantastisch. – Sarah Rees Brennan, auteur van The Demon’s Lexicon”
Dit was het citaat waar direct mijn oog op viel toen ik de cover van Legend in mijn handen had. Persoonlijk ben ik een enorme fan van De Hongerspelen en vind ik vooral het eerste deel van de serie geweldig. Precies om die reden worden dit soort citaten op de omslag gezet: mensen zijn eerder bereid het boek te kopen vanwege de link naar de beroemde serie van De Hongerspelen. Het had bij mij echter een averechts effect: ik nam automatisch een sceptische houding aan tegenover het boek. Wat ik mij afvroeg was: “Is dit boek daadwerkelijk op hetzelfde niveau of borduurt het alleen maar voort op de roem die anderen hebben vergaard”.
Mijn twijfels vervlogen al nadat ik de eerste twee hoofdstukken had gelezen waarin direct de hoofdpersonages worden geïntroduceerd: Day en June. Aan de ene kant de straatarme staatsvijand Day die in leven probeert te blijven terwijl hij zijn familie ondersteunt die hem al jaren dood waant en aan de andere kant June, het hoogbegaafde rijkeluiskind dat juist onder appèl staat van de Republiek, het voormalige westen van de Verenigde Staten. Ze leven beide in een compleet andere wereld maar als Metias, June’s broer sterft, wijst al het bewijs erop dat Day de dader is. June, vervult van verdriet om haar geliefde broer en haat tegenover zijn moordenaar, gaat op een missie om Day te arresteren. Maar haar wereld komt op losse schroeven te staan als blijkt dat de idealistische normen en waarden van de Republiek in de praktijk niet blijken te worden toegepast.
Ik vond het verhaal op zich echt super spannend. Het boek draait om de kleinste details die je aan het begin compleet ontgaan of die je afdoet als totaal onbelangrijk maar die tijdens de ontknoping de sleutel blijken te zijn tot de oplossing. Je volgt zowel June als Day die ieder hun eigen pad volgen. June moet Day zien te arresteren maar tegelijkertijd probeert Day zijn broertje Eden te redden als blijkt dat die besmet is met de pest. Doordat beide personages ontzettend oplettende personen zijn kan Marie Lu een zeer gedetailleerde schrijfstijl toepassen die niet langdradig aandoet. Het gaat juist om die minieme details.
Daarbij komt ook nog dat vooral June een enorme persoonsontwikkeling meemaakt. Aan het begin maak je kennis met een weliswaar levenslustig en ondeugend meisje maar June heeft totaal geen weet van de barre omstandigheden van de meeste andere inwoners van de Republiek. Ze noemt die mensen “straatratten” en ergert zich aan bedelaars die te dichtbij komen. Ook waardeert ze de rijkdommen niet die ze bezit zoals een luxe huis en genoeg eten, ze beschouwd dit als compleet normaal. Dit wereldbeeld verandert drastisch wanneer ze zelf tijdelijk moet leven als een “straatrat” om informatie over Day te verzamelen. Ze ziet in dat veel mensen niet anders kunnen dan zich kleden in vodden en voedsel zoeken in vuilnisbakken om te overleven. Een overkoepelend thema is dan ook dat van schuld. Hoe komt het dat mensen in die situatie terecht komen? De oude June zou hebben gezegd dat straatratten lui zijn en het over zichzelf hebben afgeroepen. De nieuwe June is daar niet meer zo zeker van…
Kortom, Legend is echt een aanrader. Het biedt een geweldig verhaal met interessante en sympathieke personages die openstaan voor groei en een nieuwe kijk op de zaken. Zodra je eenmaal in het verhaal zit wordt je meegesleurd in de spannende gebeurtenissen en treedt je toe in een wereld waar blijkt dat alles wat je eerst voor waar aannam een dubbele bodem blijkt te hebben.
Deze recensie is geschreven door Christa Laurens, 17 jaar, 6e klas VWO, leerling aan het Rijnlands Lyceum Sassenheim
Legend / Marie Lu / Uitgeverij Gottmer / 2012 / 320 pag. / ISBN 9789025751173