“Dit is mijn verhaal, de geschiedenis van Terentia die de echtgenote was van Marcus Tullius Cicero.Ik draag het op aan Titus Pomponius Atticus die heeft gezegd dat ik het moest schrijven; Atticus die Cicero’s dierbaarste vriend en vertrouwensman was; die eens een trouwe vriend was van mij, meer dan twintig jaar lang; en die niet alles heeft begrepen.Ik draag het op aan Marcus, zoon van Marcus Tullius Cicero, die helemaal niets heeft begrepen.”

Met deze woorden werd ik het leven van Terentia ingetrokken, een leven vol van politiek, jaloezie, oorlog, trots, ambitie en moord. Aan de hand van brieven die Terentia aan Atticus schrijft, leer je het leven van Terentia en haar man Cicero kennen en hoe het was om te leven in de afbrokkelende Romeinse republiek.

De eindschrijvers van Latijn in 2014 zijn Cicero, Plinius en Seneca. In een van de eerste lessen vertelde mijn lerares van het vak Latijn over het boek

Terentia

en ik had gelijk de behoefte het te lezen. Nu ik het uitgelezen heb wil ik het gelijk aan iedere andere leerling aanbevelen die dit jaar eindexamen doet in Latijn. Naast dat het boek leuk is om te lezen en mooi is geschreven, geeft het bij alle personen in de brieven die je bij Latijn vertaalt veel meer een beeld van hoe deze mensen waren. Je leert het karakter kennen van veel mensen die in een brief maar een keer worden genoemd en door de omschrijvingen van de omgeving leer je de plaatsen kennen waar Terentia en Cicero zijn geweest.

Elk hoofdstuk in het boek is een aparte brief en in elk van deze brieven wordt een andere gebeurtenis beschreven. Doordat de brieven gericht zijn aan een oude vriend van Terentia zitten zij vol met gevoelens, vaak wel negatief, vooral naar Atticus en Cicero toe. Terentia voelt zich verlaten, alleen, en weet vaak niet wat zij met deze gevoelens moet. Terentia is een erg opvliegende en trotse vrouw, waardoor zij niet over zich heen laat lopen maar wel vaak beslissingen neemt die niet goed uitpakken. Door deze foute beslissingen raakt Terentia veel in haar leven kwijt en wantrouwen verschillende personen haar.

In het boek staan af en toe prachtige zinnen, zoals: ‘En als de waarheid subjectief is, Atticus, hoe zal ik dan in staat zijn om mijn waarheid te ontwarren uit de kluwen van andermans waarheden?’ en ‘En dat leven en dood, die uiterste paradoxen, die unieke herhaling zonder einde, de wezenlijke eenzaamheid van elk menselijk wezen bevestigden.’ Persoonlijk geniet ik erg van zo’n soort schrijfstijl, een schrijfstijl met lange zinnen die erg ingewikkeld kunnen zijn, maar ik denk dat het wel iets is waar je van moet houden. Ik vind het heerlijk om een zin nog een keer te moeten lezen, om hem goed te begrijpen, maar hier smult niet altijd iedereen van.

Alles bijeengenomen ben ik over dit boek erg positief. Ik ben blij dat ik het gelezen heb en raad het aan iedereen aan die van mooie zinsopbouw houdt, zeker aan degenen die Latijn hebben en al helemaal aan degenen die eindexamen doen dit jaar. Ik vond het ontzettend leuk om volledig teruggetrokken te worden naar de Romeinse maatschappij en ik genoot ontzettend van de schrijfstijl van het boek. NRC Handelsblad zegt: ‘Meeslepend en overtuigend: een aanrader:’, hier sluit ik me volledig bij aan

Deze recensie is geschreven door Annabel Buiter, 17 jaar, leerling van CSW Van de Perre in Middelburg

Terentia: een roman over haar huwelijk met Cicero / Adelheid van Beuningen / Uitgeverij Maarten Muntinga / serie Rainbow pockets / 2003 / Oorspronkelijke uitgave Uitgeverij Podium 1999 / 504 pag. / ISBN 9789041704146