Als schrijver moet je debuut héél goed zijn om door te breken. Je laat een handtekening achter of je wordt eigenlijk meteen weer vergeten. Het debuut van Van Stralen was helaas niet zoals hij wellicht had gehoopt; het was een tegenvaller.

Het is 1998, Karlsruhe. Douwe werkt bij

Tankstelle

, een tankstation waar een zakcentje verdiend. Daar raakt hij bevriend met Mehmet en Toni. Via Toni komt hij in contact met VOWA; een geheime smokkelorganisatie. Douwe maakt, samen met Mehmet, kennis met het smokkelen van zogenoemde ‘zeepjes’. Via de snelweg, de grens over. Ze logeren in luxe hotels en communiceren met geheime codes. Zij leveren de vracht en nemen vervolgens tassen met geld mee naar huis. Maar dan wordt duidelijk dat je dit circuit niet makkelijk kunt verlaten: binnen is binnen. En dan wordt het steeds moeilijker te zien wie je echte vrienden zijn.

Filmische schrijfstijl


Van Stralen weet hoe je woorden op papier moet zetten. Hij schrijft filmisch, waardoor je de ritjes en champagnefeesten aan je voorbij ziet gaan alsof je in het boek zit. Zijn stijl is simpel, maar effectief. Je kunt je een voorstelling maken bij elke zin die hij schrijft. Hij kent zijn karakters door en door en weet dat aan de hand van woorden over te brengen op de lezer. Daarnaast zit er een perfecte dosis humor in het boek, waardoor je af en toe een glimlach of een giechel niet kunt onderdrukken. Het is vermakelijk.

Zwakke inhoud


Totdat je gaat letten op het daadwerkelijke verhaal. Het plot blijft laag bij de grond. De ritjes die Douwe maakt voor VOWA zijn de hoofdlijn in het boek, maar worden langzamerhand een beetje saai. Het zijn er teveel en er gebeurt te weinig. Pas een paar pagina’s voor het einde komt het verhaal een stukje omhoog. En dan is het nog niet genoeg om het écht spannend te maken. Een thriller is het daardoor zeker niet te noemen. Identificeren met de hoofdpersonages is moeilijk, bijna onmogelijk. Ze staan te ver af van de persoonlijkheid van de gemiddelde lezer. En dat alles maakt het boek een teleurstelling, vooral omdat Van Stralen laat zien dat hij wel degelijk kan schrijven.

Conclusie


Met een nieuw plot en andere karakters zou Van Stralen een prima boek kunnen schrijven. Helaas is dat met zijn debuut niet gelukt. Voor nu zou ik Tankstelle op de plank laten liggen en wachten op een tweede boek. En dan maar hopen dat hij daarmee de plank niet volledig mis slaat.

Tankstelle / Auke van Stralen / Uitgeverij Nieuw Amsterdam / 2014 / 288 pag. / ISBN 9789046815816