Mijn boekenkast is goed gevuld. Mijn huisgenoten noemen het een bibliotheek en vrienden en familie lenen vaak een boek van mij. Die boekenkast is goed gevuld omdat ik regelmatig boeken koop en dit is een beetje uit de hand gelopen. Op het moment heb ik nog 52 ongelezen boeken in de kast staan. Ik sponsor graag de lokale boekhandel en er zijn nu eenmaal veel boeken die ik wil hebben. Maar ik wil die boeken niet alleen hebben, ik wil ze ook lezen en dat lukt nu niet. Er staan boeken in mijn kast die ik in 2006 gekocht heb en daarna nooit meer heb aangeraakt. Dus ben ik met mezelf de uitdaging aangegaan om geen nieuwe boeken meer te kopen – of te vragen voor mijn verjaardag – totdat ik alle boeken uit mijn boekenkast heb gelezen.
In 2007 heb ik in Londen
Glamorama
van Bret Easton Ellis gekocht. Vlak daarvoor had ik Minder dan niks gelezen en sindsdien had ik Bret Easton Ellis hoog zitten. Met vol goede moed ben ik begonnen, maar om redenen die ik me nu niet meer kan herinneren heb ik het boek nooit uitgelezen. Het leek me een goed boek om mijn goede voornemen mee te beginnen.
Glamorama
gaat over Victor Ward, een model, die lekker vol van zichzelf is. Het speelt zich af in de jaren 90 in New York City en er wordt gestrooid met een hoop bekende namen. Daarom had ik een boek verwacht in de trend van mooie mensen hier, leuk feestje met lijntjes coke daar en o wat hebben we het naar ons zin. Niets van dat alles. Ik heb twee weken niet lekker kunnen slapen van de paranoia die uit het boek straalt. Victor is inderdaad op een hoop feestjes met mooie mensen en de nodige hoeveelheid drugs. Maar ondertussen heeft hij het altijd koud, is er overal confetti en heeft hij het constant over figuranten en regisseurs. Het klopt gewoon allemaal niet. Halverwege het boek vertrekt-ie om vage redenen naar Londen en vanaf daar wordt het alleen maar vreemder, enger en smeriger. Het is niet helemaal duidelijk meer wie wie is en wie leeft en wie dood is. Aan het einde van het boek was het me nog niet allemaal duidelijk en nu nog steeds niet eigenlijk.
Maar het is wel een heel tof boek. Als je een boek van Bret Easton Ellis leest, mag je ook niet verwachten dat wat je leest logisch is.
Glamorama
is van alles in één. Het is een thriller die soms zo smerig is dat het horror wordt waarvan je bijna moet kosten en soms is het een chicklit die zo ver gaat dat het satire wordt. Dat ik het boek nog niet helemaal begrijp, zorgt er niet voor dat ik het boek minder leuk vind. Ik ken niemand die Donnie Darko in één keer begreep en toch ken ik ook niemand die Donnie Darko een vreselijke film vond. Soms hoef je iets niet helemaal te begrijpen om er toch van te genieten.
Deze recensie is geschreven door Marieke van Zoelen, 25 jaar en afgestuurd aan de HvA – Media, Informatie & Communicatie
Glamorama / Brett Easton Ellis / Eerste druk 1998 verscheen bij Alfred A. Knopf Books / Gelezen versie: Picador 2006 / 482 pag. / ISBN 139780330447997