Wildernisjaren
is een boek over het leven van Linda Nijlunsing. Deze Nederlandse begon na het overlijden van haar moeder haar wereldreis en belandde zo uiteindelijk na veel tussenstops in Alaska. Er zijn twee verschillende covers verkrijgbaar, beide met Linda op de cover. Wat ik zeer leuk vond was dat middenin het boek nog 16 foto’s waren, wat je een beter beeld bij het verhaal gaf.
Het boek begint met Linda die Jim verlaat, maar dat is eigenlijk het einde van het boek. Na dit korte stukje is het echte begin van het verhaal. Je leest over hoe Linda de dood van haar moeder niet kon verwerken en besloot om een wereldreis te maken. Ze kwam in Cuba, Los Angeles, Thailand en nog vele andere plaatsen terecht. Tijdens deze reis maakte ze vrienden over heel de wereld en zo leerde ze onder andere Kevin kennen die haar over Alaska vertelde. Sindsdien was ze zeer nieuwsgierig naar deze plaats. De reis was afgelopen, maar Linda had de reiskriebels te pakken. Ze nam een job als reisleidster. Hierdoor was ze bijna nooit in Nederland en zelfs tijdens haar vakantie zat ze altijd in het buitenland.
Na lange tijd in warme landen verbleven the hebben, kwam ze uiteindelijk in Alaska terecht. Daar werkte ze eerst bij Hank en Janita met het zorgen voor hun honden. Na deze eerste kennismaking met Alaska ging ze nog even wat andere (warmere) landen bezoeken, maar Alaska bleef haar eerste keuze. Wanneer er na de olieramp veel werk was twijfelde ze geen moment en vertrok terug. Na nog een paar keer heen en weer tussen Nederland en Alaska gereisd te hebben ontmoet ze Jim. Hij leefde in de wildernis en Linda (die nieuwsgierig was) ging bij hem wonen om te leren hoe dat was. Ze werd verliefd en uiteindelijk werden ze een koppel. Op 12 Juli 1990 trouwden ze om te beletten dat Linda weer het land uit moest.
In de rest van het boek (het grootste deel) lees je dan hoe Linda en Jim helemaal alleen in de wildernis leven met hun 2 honden en hoe zwaar er ook gewerkt wordt door beiden. Ze gaan onder andere zalm vangen die ze dan helemaal moeten klaarmaken, vallen zetten voor wolven en andere dieren en zorgen dat de beren de vis niet stelen. De omgeving is rustig en de eenzaamheid begint Linda te teisteren. Ook beginnen er woordwisselingen te komen tussen Jim en haar die haar doen denken aan de waarschuwingen over Jim die ze kreeg. Ze gaat voor een tijd in de stad werken en ontdekt daar dat ze zwanger is, hierdoor komen er weer grote ruzies tussen de twee. Uiteindelijk besluit Linda dat ze het best naar Nederland terugverhuist en daar haar zoon Michael opvoedt. Het laatste stuk dat je leest is 18 later en vertelt je over hoe het nu is met Linda.
Ik vond het een zeer pakkend verhaal en eigenlijk ook niet makkelijk om te recenseren. Het gaat over een zeer sterke vrouw die al veel gezien heeft in het leven en al veel heeft moeten verwerken. Ik kan mij als 16 jarige bijna niet inbeelden hoe dat is. Het is ook nogal moeilijk het boek te beoordelen aangezien het echt iemands leven is, iemand die je niet kent. De schrijfwijze was wel zeer aangenaam en als ik las over de reizen en het overleven in Alaska maakte het me zeer nieuwsgierig naar zelf ooit ook zo een grote reis te ondernemen. Het loopt spijtig genoeg niet perfect af, maar door al de reizen lijkt het mij een zeer leuk verhaal om van te kunnen zeggen dat dit jouw levensverhaal is. Ik zou het boek zeker aanraden aan iedereen, het is zowel leerrijk als gewoon een mooi verhaal.
Deze recensie is geschreven door Hanne Hoydonckx, 16 jaar, scholier aan het PIUS X College te Tessenderloo
Wildernisjaren / Linda Nijlunsing / Uitgeverij Ambo / 2013 / 272 pag. / ISBN 9789047203216