If you know you are yourself, you know that you are not someboby else; but do you know that you are yourself? Are you sure you are not your own father? –or, exuse me, you own fool?- Who are you, pray?
Uit Lilith van George MacDonald
Mastodont: iemand die belangrijk is geweest, maar er nu niet meer toe doet.
Gordon is een jongen van een jaar of 19 die nog niet weet wat hij met zijn leven wil gaan doen. Hij woont alleen in het oude huis van zijn oma, die nu in een bejaardenthuis woont. Zijn moeder is met haar nieuwe vriend naar Frankrijk verhuisd. Toen Gordon nog een klein jongetje was, is zijn vader overleden, maar Gordon weet eigenlijk niet precies hoe hij om het leven is gekomen en wat voor man zijn vader was. Niemand heeft hem ooit wat verteld over zijn vader en hij vroeg er ook nooit naar. Totdat hij bezoek krijgt van een man in een tweed jasje: Dimitri Yanides. Hij heeft zijn vader gekend. Doordat Gordon met hem in contact komt, wil hij graag meer weten over zijn vader. Als hij vragen gaat stellen, ontvouwt zich langzaam de waarheid.
In dit boek lees je mee met de zoektocht van Gordon naar de waarheid achter de dood van zijn vader. Hij krijgt hulp van allerlei mensen, maar er zijn ook mensen die hem tegenwerken. Zijn eigen moeder werkte hem tegen door niks over zijn vader en zijn dood te willen vertellen, maar waarom? Volgens veel mensen lijkt Gordon erg op zijn vader. Zou zijn moeder het daarom niet willen vertellen? In het boek komt hij erachter wie zijn echte vrienden zijn en hoe onbekenden zo belangrijk kunnen worden. Ook is Gordon in dit boek op zoek naar zichzelf. Dat kun je ook zien aan het motto voorin het boek, dat hierboven geciteerd staat.
Ik vond het een leuk boek om te lezen. De eerste paar hoofdstukken waren een beetje saai, omdat eerst heel gedetailleerd wordt uitgelegd hoe Gorden is. Dat had van mij wel wat korter mogen duren, want je leert Gorden verder in het verhaal beter kennen. Ook de schrijfstijl was niet echt mijn ding. Het was voor mij te langdradig. Verder in het verhaal word het allemaal wat luchtiger, maar ook weer niet te luchtig. De diepgang blijft en ook de personen worden nog duidelijk beschreven, maar het is minder langdradig. De opbouw van de hoofdstukken is niet echt bijzonder. Het is gewoon normaal opgebouwd zonder dat er complete hoofdstukken flashbacks of vooruitsprongen zijn. Wel is er in één hoofdstuk een grote flashback, maar dat is ook de enige. De ontknoping vond ik niet zo verrassend, het viel te verwachten. Het is een voorspelbaar verhaal.
Lina Verluyten heeft ook een recensie over dit boek geschreven. Zij zegt: ‘Het einde van het boek vond ik dan ook weer wat langdradig. Naar mijn mening was het boek al uit, het verhaal was uitverteld en het raadsel over Gordon’s vader opgelost. De laatste 20 pagina’s waren dus voor mij overbodig. Wat ik wel leuk vind aan het boek is dat er veel humor inzit, het gestuntel van Gordon is bijzonder humoristisch wat waarschijnlijk ook de oorzaak is dat het grootste deel van het boek vlot las. Niet iedereen zal een fan van het boek zijn, maar ik zou het toch zeker eens een keer proberen!’
Ik ben het niet helemaal met haar eens. Ik vond het einde juist belangrijk voor het verhaal. Gordon maakt daarin duidelijk aan zijn moeder dat hij alles weet en dat ze niet meer tegen hem moet liegen en geen dingen meer moet achterhouden. Verder ben ik het wel met haar eens: de humor die Rieter gebruikt, is erg toepasselijk op het boek en het boek is zeker de moeite waard!
Deze recensie is geschreven door Sanne Jakobs, 18 jaar, scholier aan het Blaise Pascal College te Zaandam.
Het lichte hart van de mastodont / Frank Norbert Rieter / Uitgeverij Leviathan / 2012 / 207 pag. / ISBN
9789081831802