Het krijgen van een manuscript per mail is toch net iets spannender dan een boek in je brievenbus. Tenminste, dat vonden wij: Daphny, Aukje en Inge. Doordat we het manuscript kregen voordat het boek uit kwam, gaf het een geheimzinnig gevoel. Er mocht immers nog aan niemand iets verteld worden over het verhaal. Dat verbod is ondertussen niet meer geldig en dat is maar goed ook, want over zo’n briljant en spannend boek als

IV

wil je het natuurlijk met iedereen hebben.

Het verhaal begint tijdens de vakantie in Frankrijk van Elsa, haar vriend Joost en hun zoontje Lars. Het genieten van de vakantie komt al gauw ten einde wanneer er een telefoontje uit Nederland komt dat Elsa’s vader dood is aangetroffen. Het is het beste als ze meteen naar Nederland terugkeert. Aangekomen op Schiphol wordt ze afgehaald door Jacob Veen, die wel heel merkwaardige vragen stelt. Alles wil hij weten over het laatste project waar Elsa’s vader, een emeritus hoogleraar middeleeuwse schriftcultuur, mee bezig was. Bij Elsa beginnen de waarschuwingsbellen af te gaan. Is Jacob Veen wel een echte politie inspecteur? Waarom al die vragen over het project van haar vader en hoe komt hij aan een aanwijzing die haar vader voor haar heeft achtergelaten? Vanaf dat moment komt het verhaal in een stroomversnelling terecht en krijgt het een soort catch-me-if-you-can-gevoel. Elsa probeert de moord op haar vader op te lossen en het mysterie waar hij aan werkte. Hiervoor moet Elsa de puzzels ontrafelen die haar vader voor haar achter heeft gelaten. Daarnaast moet ze zorgen dat ze uit handen van Jacob Veen én uit handen van de politie blijft. De hoofdstukken wisselen steeds van plaats en hoofdpersoon, waardoor het veel vaart krijgt. De spanning, intriges en raadsels stapelen zich op totdat het boek het spannende eindspel bereikt. Heel vlot leesvoer dus. Daarnaast leer je wat meer over een stukje vaderlandse geschiedenis. Niet de droge feiten, maar sappige details die, in elk geval bij mij, op school niet aan de orde kwamen.

Wat ons zo aanspreekt aan

IV

, buiten het verhaal uiteraard, is het feit dat het een speurboek is. Je kunt het op twee manieren lezen: je volgt het verhaal en ontdekt samen met de hoofdpersonen wat er precies aan de hand is óf je gaat zelf op onderzoek uit. Lubach heeft namelijk in het verhaal allemaal aanwijzingen gezet, de een wat opvallender dan de ander, die je als lezer kunt gebruiken om zelf het complot bloot te leggen. Zo dook

Daphny

het wetboek in, probeerde

Aukje

, voordat ze doorlas, het briefje met het raadsel dat Elsa van haar vader heeft ontvangen te ontrafelen en ben ik op internet op zoek gegaan naar Marcus Ruys, die nog kans heeft gezien een laatste blog te posten voor hij vermoord werd:

Naast het speurelement is het ook mooi hoe de cirkel aan het eind rond is tussen IV-Elsa/Robin/Van Eck-de politie. Op sommige punten was het een beetje te netjes en grepen de dingen iets te goed in elkaar, maar dat heeft niets afgedaan aan ons leesplezier. We hadden wel een klein minpuntje, maar dat kunnen we hier niet noemen. Dan verklappen we te veel.

Als je Amsterdam (goed) kent, is het ook leuk dat je je een beeld kunt vormen bij de plaatsen die in

IV

voorkomen. Na de Da Vinci wandelingen in Rome en Parijs en de Zafón wandeling in Barcelona, zien wij in de toekomst wel een

IV wandeling

in Amsterdam.

Ons advies: ga vooral je eigen onderzoek starten tijdens het lezen, dit geeft een extra dimensie aan het verhaal. Vermoedelijk hebben we nog een flink aantal aanwijzingen niet gezien, tegenover degenen die we wel vonden. Daarom hopen we dat Lubach ooit een post zal plaatsen over alle aanwijzingen die hij in de roman verwerkt heeft. Tot die tijd roepen we jullie op om bij deze recensie niet alleen jouw mening over IV te posten, maar ook een van de aanwijzingen die jij gespot hebt.

http://youtu.be/HJTRImt6J9k

IV / Arjen Lubach / Uitgeverij Podium / 2013 / 318 pag. / ISBN 9789057595844