Het boek

De laatste Aedema

gaat heel toepasselijk over de laatste telg van de adellijke Aedema-familie. Loina Aedema blijft na het overlijden van haar grootvader alleen achter met haar oom, die psychische problemen heeft. Ze voelt zich alleen en raakt in een depressie. Loina verliest langzaam het contact met de buitenwereld. Na een jaar van depressie besluit ze op zoek te gaan naar haar basis: het grote archief van de Aedema’s. Zij wil dit uitzoeken en sorteren om er zo achter te komen wie ze is. Bij het archief blijkt dat de beheerder van het archief, boer Fluit, het archief al uitgezocht heeft. Fluit stelt voor om op zoek te gaan naar het missende skelet van de overgrootmoeder van Loina om het familiegraf compleet te maken. Wat volgt is een zoektocht door oude brieven, bij oude kennissen en met contacten over de hele wereld.

Dit boek biedt een interessante kijk in een vergeten wereld; de wereld van de adel. Er schijnen nog wat adellijke families in Nederland te zijn. Deze zijn ook nog actief in activiteitengroepen waarmee ze adellijke waarden uitdragen. Dat de schrijfster zelf ook een uit adellijke familie komt, is hierbij een groot voordeel. Door haar eigen ervaringen is het veel aannemelijker dat deze groep jongeren nog bestaat en ook daadwerkelijk actief is. Door het lezen van dit boek heb ik een nieuwe kijk gekregen op de hedendaagse adelen.

Het verhaal komt slechts langzaam op gang. Pas op ongeveer de helft van het boek, begint de daadwerkelijke zoektocht naar haar overgrootmoeder. Vanaf dit moment wordt het boek ook pas echt spannend en boeiend. De stijl van dit boek is erg opvallend. Er wordt namelijk zeer beperkt gebruik gemaakt van interpunctie. Als een personage iets zegt, wordt dit niet weergegeven in “…”. Dit maakt het op sommige momenten erg lastig om te bepalen wie er nu wat zegt. Stilistisch is dit een interessante manier om aan te geven dat het boek geschreven is vanuit Loina. Door deze interpunctie niet te gebruiken, ervaart de lezer hetzelfde als Loina. Een leuke manier om te schrijven, maar niet heel praktisch voor de lezer.

Al met al was dit een interessant boek om te lezen. Niet zozeer voor het verhaal, maar vooral door een kijkje in de keuken van een ‘vergeten’ wereld binnen Nederland. Hoewel ik het persoonlijk niet eens ben met een aantal punten die gemaakt worden in het boek, is het boeiend om dit eens van een heel andere kant te bekijken. Zo wordt gesteld dat adellijk jongeren zich verantwoordelijk voelen voor het uitdragen van adellijke waarden. Het is een boek dat je aan het denken zet over normen, waarden en de rol die bepaalde groepen daarin spelen of vinden dat ze moeten spelen.

De laatste Aedema

is een aanrader om inzicht te krijgen in de rol van de hedendaagse adel.

Deze recensie is geschreven door Sandra Bouten, 21 jaar oud, masterstudent New Media and Digital Culture aan de Universiteit Utrecht.

De laatste Aedema / Marjolijn van Heemstra / Uitgeverij De Bezige Bij / 2012 / 254 pag. / ISBN 9023471342