Hoe is dit traag, geduldig, dramatisch boek uit kunnen groeien tot mij favoriete boek aller tijden?

Jane Eyre was een weeskind die opgegroeide bij haar tante en kwaadaardige nichtjes en neefje. Daar werd ze verstoten en naar een kostschool gestuurd. Toen ze van die kostschool was afgestudeerd, werd ze gouvernante bij mysterieuze Mr Rochester. Charlotte Brontë schrijft Jane Eyre met een grote openheid die in haar tijd als ongepast werd beschouwd. Niemand had ooit eerder zo uitvoerig over vrouwelijke ervaringen en gevoelens geschreven.

Het boek is fantastisch omdat er een geweldige harmonie is tussen de sterke personages en de schrijfstijl, tussen beschrijvingen en dialogen, drama en vreugde… Nergens laat Charlotte Brontë één van die aspecten de overhand nemen.

Jane Eyre en Mr Rochester hebben beiden een koppig karakter en zoeken voortdurend elkaars zwakheden af. De dialogen tussen hen zijn dan ook uitdagend en spannend. Ze denken na over hun woorden, dagen elkaar uit met droge, maar gedurfde insinuaties. Maar ergens ontluikt een diepe passie voor elkaar. Mr Rochester is verrukt door ‘het eigenaardig schepsel’ en Jane Eyre wordt verliefd op Mr Rochester omdat ze verder ziet dan zijn brute karakter.

Het boek is wel geen aanrader voor iedereen. De opbouw is traag en de focus ligt op de gevoelens van Jane. Ik denk dat de meerderheid van de jongens niet geïnteresseerd zou zijn in dit boek, zeker niet diegenen die van actie en avontuur houden.

Dat het boek traag, gedetailleerd en dik was stoorde mij niet. Daardoor geraakte ik net gehecht aan Jane Eyre, en was het raar om na de laatste pagina het boek te dicht te slaan, in besef dat dit alles was wat er ooit over Jane Eyre geschreven was. Ik heb nog nooit een boek zo intens beleefd.

Jane Eyre / Charlotte Brontë / Vertaling door M. Foeken-Visser / Uitgeverij L.J. Veen / 1847 / 559 pag. / ISBN 9789046703298