… een jongeman die Nonno heette. Hij was de verteller van de Beorgiërs: altijd op zoek naar nieuwe verhalen. Deze ging hij zoeken over het gebergte de Arduus. Uitrustend na zijn klim, keek hij uit over de vlakte van Metazoa. Een dorre vlakte met rotsen en hier en daar een verloren grashalm. Over deze vlakte kwam een meisje aangerend, achtervolgd door een leeuw. Ze smeekte Nonno om hulp en hij nam haar met zich mee. Vanaf het eerste ogenblik verloren door de blik uit haar ogen, die schitterden als duizenden diamantjes. Het meisje, Amba, en Nonno trouwden en kregen kinderen en kleinkinderen.

Venn, Nonno’s kleinzoon, reist jaren later ook de Arduus over naar Metazoa, het land van zijn grootmoeder. Aangekomen bij dezelfde vlakte waar Nonno decennia geleden stond, ziet hij een meisje staan. Amelle, prinses van de Fauna. Ze noemt Venn Savinto en vertelt hem dat ze al jaren op hem wacht. Haar volk, de Fauna, is al jaren in oorlog met de Fabula. Nu Venn gekomen is, geloven de Fauna dat de oorlog tussen Fauna en Fabula eindelijk ten einde zal komen.

Venn is bang dat hij niet opgewassen is tegen deze taak. Hij is immers alleen naar Metazoa gekomen om meer over het land van zijn grootmoeder te leren. Maar Amella weet zeker dat Venn hun gezonden is om haar volk te redden. Amella heeft veel vertrouwen in Venn, maar zal dat terecht blijken?

Het verhaal was aangenaam om te lezen en er zaten absoluut momenten in dat ik volledig het verhaal ingezogen werd. Toch had het verhaal van mij uitgebreider gemogen, voor een fantasy verhaal is het een erg dun boekje (187 bladzijden). Het verhaal heeft er ook alle gelegenheid voor. Graag had ik meer gelezen over de tijd die vooraf ging aan de oorlog tussen Fauna en Fabula. Nu was het plaatje tussen Fauna, de goeien, en de Fabula, de slechterikken, wel erg zwart-wit. Mooi beschreven is de ontwikkeling van Venn, die worstelt met zijn identiteit en de vraag bij wie hij hoort: de Beorgiërs of de Metazoanen. Al met al een onderhoudend verhaal en ik hoop dat het volgende boek van deze schrijfster minstens een keer zo dik zal zijn.