Het mooie aan dit verhaal vond ik dat de hoofdpersoon, Jamie, heel mooi en realistisch is neergezet. Hij moet maar zien hoe hij zich redt, nu zijn zus is omgekomen bij een terroristische aanslag. Zijn ouders zijn zo met zichzelf bezig, dat ze vergeten lijken te zijn dat ze nog 2 kinderen hebben. Papa is gevlucht in de alcohol en mama is zomaar vertrokken. Er blijft niemand over om Jamies vragen te beantwoorden, dus dat probeert hij zelf maar op te lossen. De directe stijl in deze debuutroman van de nog jonge Annabel Pitcher (1982) levert een levensecht kind op dat met grote ogen naar de wereld om zich heen kijkt. Het mooiste beschreven vind ik het conflict van Jamie dat hij krijgt als uitgerekend een moslim meisje, Sunya, vrienden wil worden. Wat te doen? Want volgens zijn vader zijn alle moslims slecht. Zij hebben immers zijn zusje gedood. Aan de andere kant is Sunya erg aardig. Dan kan ze toch niet slecht zijn? Een ontroerend dilemma voor een veel jong kind…