De verdwijning

opent meteen met de gebeurtenis waar het de rest van het verhaal nog over gaat: de bombardementen door de Duitsers op het Britse stadje Bath in 1942. In de chaos van het bombardement verdwijnt de kleine Davy. Davy is de zoon van de zus van de beste vriendin van Frances. Al moet je wel ook weten dat die beste vriendin, Wyn, ook al meer dan twintig jaar geleden verdween.

Je kan je voorstellen dat dit voor Frances echt een shock is, als twintig jaar na haar beste vriendin, ook het zorgenkindje waar ze steeds op babysit en die ze bijna als haar eigen kind ziet, spoorloos verdwijnt.

Ik kan me best goed meten met het karakter Frances: een jongvolwassene die wat zoekend is naar haar rol in het leven, ze heeft net haar partner verlaten en is terug thuis gaan wonen, ze houdt zich graag bezig met het verwennen van Davy die thuis aan zijn lot overgelaten wordt, en ze zet alles op alles om haar fout – het uit het oog verliezen van Davy – terug recht te zetten. Al zet me dat wel aan het denken: ik ben halfweg de twintig, Frances is halfweg de dertig en heeft haar man verlaten – wat niet evident is in die periode, en al een hoop meegemaakt. Misschien heeft Katherine Webb dit hoofdpersonage dan toch wat te kinderlijk beschreven, of haar leeftijd wat overschat om de cijfertjes te doen kloppen?

Naast de verdwijning van Davy speelt ook de verdwijning van Wyn op negenjarige leeftijd een grote rol in het verhaal. Na een tweede bombardement op Bath komt plots het kleine lichaam van Frances’ beste jeugdvriendin bloot te liggen… in de tuin van Wyns ouderlijk huis! Meteen gaan bij Frances alle alarmbellen af. Dit werpt namelijk een heel ander licht op de moord op Wyn en de mogelijke dader. Maar niemand lijkt daar oog voor te hebben.

Katherine Webb weet een prima context te creëren voor dit verhaal. De hele stad staat in rep en roer door de bombardementen en de dreiging van de Duitsers. Niemand lijkt oog te hebben voor de verdwijning van Davy of de vraagtekens bij de moord op Wyn. De machteloosheid en het enorme schuldgevoel dat Frances ervaart, en toch het doorzettingsvermogen om anderen te blijven overtuigen om door te zoeken naar antwoorden weet Webb heel goed weer te geven.

Tijdens de dagenlange zoektocht wordt Frances meermaals terug geslingerd naar het verleden, dat haar blijkbaar nog altijd parten speelt. Door middel van flashbacks naar 1918 komen we beetje bij beetje meer te weten over de negenjarige Frances en Wyn en wat er vooraf ging aan Wyns verdwijning. De schrijfster weet mooie parallellen te leggen tussen de twee verhaallijnen en slaagt er goed in een waarheidsgetrouwe historische setting neer te pennen. Zo spelen beide verdwijningen zich af tegen de achtergrond van een oorlog met het schrijnende verschil tussen gezinnen met meer en minder rijkdom.

De verhaalopbouw echter, gaat maar traag vooruit en het duurt tot ver over de helft van het boek voor je als lezer doorhebt waar de auteur nu eigenlijk naar toe wilt met dit verhaal – naast het oplossen van de beide verdwijningen dan. Je zou het zeker ook als een grote spanningsboog kunnen zien, maar voor mij haalde het teveel de snelheid uit het verhaal.

Het hele verhaal door worden de gedachten van Frances uit 1942 onderbroken door flarden herinneringen uit het verleden die precies nergens op slaan:

‘Stt, niet zo hard zusjes!’ ‘Er is geen steen op de andere gelaten’ ‘Een herinnering aan een schaduwrijke plek, (…) en de geur van rottend hout’

. Ik vermoed dat de auteur hiermee het gevoel wil aantonen dat er een belangrijke herinnering, een ontknoping, voor het grijpen ligt in het hoofd van Frances, maar dat ze er net niet bij kan; samen met de angst naar het verdrongen verleden en de rol die ze mogelijks speelde in de verdwijningen van Wyn en Davy. Maar de manier waarop vond ik alles behalve geslaagd. Steeds dezelfde herhalingen kwamen zo vaak terug, en er werden zo weinig stukjes van de sluier echt opgelicht dat het gewoon begint te storen. Het was ook telkens middenin het verhaal, midden in een gesprek of gedachtegang.

Iets anders wat me stoorde was de vertaling van het verhaal. Meermaals klopten zinsconstructies niet of ontbraken er woorden in zinnen. Ook werden er soms vreemde keuzes van vertalingen gemaakt. Dit alles haalde de vaart uit dit verhaal. Gelukkig wordt je als lezer wel beloond voor het lange wachten met een spannende ontknoping die je niet aan ziet komen.

Al bij al bevat

De verdwijning

enkele goede elementen om een sterk verhaal te zijn. Katherine Webb weet een geslaagde historische context te creëren voor haar verhaal. Daarnaast weet ze prima over te brengen hoe een bepaalde gebeurtenis een blijvende impact kan hebben op een gezin, en hoe bepaalde schuldgevoelens en innerlijke strubbelingen je helemaal kapot kunnen maken, maar ook je drijvende kracht kunnen zijn. Toch werden er in de 400 pagina’s dat het boek telt, die uiteindelijk maar een dikke week beslaan, veel te veel herhalingen gebruikt. Tel daarbij op de minder geslaagde vertaling en de gemiste kans om van Frances een veelzijdiger en verder ontwikkeld personage te maken, en

De verdwijning

haalt niet het lijstje van mijn favoriete boeken van 2020.

De verdwijning / Katherine Webb / Vertaling Erica Feberwee / Uitgeverij De Fontein / 2020 / 400 blz. / ISBN 9789026149986

Anna

: Ik ben 25 zomers jong en woon en werk in Lokeren als zelfstandig pediatrisch kinesitherapeute. Alhoewel ik een trage lezer of ‘slowreader’ ben, heb ik wel altijd een boek bij me. Wat ik zo leuk vind aan lezen is dat je echt kan meeleven in de nieuwe wereld waarin je terecht komt en alles van de dagelijkse sleur even aan de kant laat liggen. Samen met De Leesfabriek heb ik al heel wat nieuwe boeken en schrijvers leren kennen. Ik deel mijn enthousiasme voor lezen graag met jullie, en probeer ook kinderen via de KJV warm te maken voor een leven vol boeken.

Dit boek kun je meteen bestellen via deze bestellink van Libris.nl

.

.