De Familie Wachtman gaat over Philip Wachtman. Hij is bezig met een promotieonderzoek over de anonimiteit van de spermadonor en zijn onderzoek lijkt overbodig te zijn geworden. Ook dreigt hij dan nog gepasseerd te worden voor een benoeming tot hoogleraar. Zijn vriendin, stemactrice Freya de Koning, vergaat het juist compleet anders. Haar personage is ontzettend populair en Freya is op het hoogtepunt van haar roem. Maar er is een groot gemis, want Freya is op haar negenendertigste nog altijd kinderloos. Dit ligt aan Philip, denkt Freya. Echter weet Philip dat hij niet de oorzaak kan zijn, want hij heeft naar schatting zo’n 411 nakomelingen; het gevolg van praktijkonderzoek bij de spermabank van zijn vriend, dokter Dumortier. Door een uitspraak van de rechter lijkt Philip zijn geheim prijs te moeten geven. Achtervolgd door zijn verleden en een studente die zegt zijn dochter te zijn, moet hij op zoek naar zichzelf. En laat hij nou net niet de persoon zijn die hij dacht te zijn.

De Familie Wachtman

was een boek dat me ontzettend interessant leek maar me tijdens het lezen toch niet helemaal kon boeien. Iets wat ik jammer vond. Ik had net bij de NPO de docu serie gekeken over dokter Karbaat die zijn eigen sperma gebruikte voor het verwekken van kinderen bij vrouwen. Nou wist ik wel dat ik dit niet hoefde te verwachten, maar die documentaire vond ik zo interessant dat het boek wat tegenviel.

De verhaallijn is niet ontzettend spannend. De personages in het boek lijken belangrijker dan de verhaallijn en dan is het des te belangrijker dat er voor de lezer een klik is met de personages, wat ik helaas miste. Ondanks dat vond ik de hoofdstukken van Freya fijn om te lezen en daarvan hadden er wel meer mogen zijn. Ook zodra Vera in het verhaal verscheen was mijn aandacht wat beter te houden bij de rest van het verhaal. Ik begon me door Vera dan weer wel nog meer te ergeren aan Philip Wachtman. Het verhaal heeft een verrassend einde, maar had ook niet anders kunnen eindigen dan op deze manier. Waarom ik dit zeg? Ja dat ga ik natuurlijk niet verklappen.

Gedurende het boek krijg je wel steeds meer inzicht in de discussie over zaaddonatie, wensouders en kinderen van zaaddonoren. Dit vond ik heel interessant, zoals ik al zei door de documentaire over Jan Karbaat. Een heel ander verhaal dan die van Philip Wachtman, maar in die documentaire zie ik ook heel goed het verhaal van de wensouders aan bod komen. Gezamenlijk met het boek kreeg ik een bredere kijk op het onderwerp.

De familie Wachtman heeft me niet omvergeblazen, het verhaal is wat traag. Dat neemt niet weg dat ik het graag heb gelezen en het goed leesbaar is. Alberdingk Thijm maakt gebruik van de wetenschap en actualiteit en zet dit om in een verhaal van fictie. De personages zijn niet altijd even leuk om te lezen, maar geef toe, welke persoon is wel altijd leuk om mee om te gaan? Het is niet het beste boek wat ik gelezen heb en van mij krijgt het ook maar drie sterren, desondanks speel ik het wel door naar een vriendin die er wellicht meer plezier uithaalt.

Deze recensie is geschreven door Daphne Maatman, 31 jaar, Social Worker en een ware boekendraak. Wil je volgen wat ze leest, kijk dan op haar Instagram: daffodilsbooks.

De familie Wachtman / Christiaan Alberdingk Thijm / Uitgeverij Ambo|Anthos / 2021 / 320 blz. / ISBN 978 902 6352 508

Gastblogger:

op deze plek zullen we regelmatig recensies plaatsen van bezoekers of van recensenten van bevriende websites en tijdschriften. Dat gebeurt soms op uitnodiging, maar heel graag willen we ook plaatsmaken voor spontaan ingeleverde boekbesprekingen. Dus: heb je een goed boek gelezen? Deel je mening (en dus je passie!) met de andere lezers van De Leesfabriek!

Dit boek kun je meteen bestellen via deze bestellink van Libris.nl

.

.