November 7, 2018


Bloed en beenderen

zag ik op de social media veel voorbijkomen. De kaft sprak me meteen enorm aan, die maakt nieuwsgierig en er gaat kracht vanuit. Het boek stond al een tijdje op mijn TBR voordat ik hem eindelijk in handen kreeg. Wat me trouwens wel verbaasd, is dat het boek buiten de social media weinig lijkt te doen. Een gemiste kans, want dit is een actueel en aangrijpend boek dat iedereen op zijn of haar TBR moet hebben liggen.


Bloed en beenderen

kent drie hoofdpersonen, Zélie, Amari en Inan, waarvan Zélie en Inan de meeste spreekruimte krijgen. Zélie leeft in een wereld waarin maji hun magie verloren hebben en zich zo veel mogelijk verborgen houden. De maji hebben dan wel geen magie meer, maar hun opvallende witte haar en hun donkere huid zijn genoeg redenen voor koning Saran om ze de slavernij in te sturen of te vermoorden. Zélies moeder, een krachtige maji, is voor de ogen van haar gezin opgehangen. Haar man is sindsdien gebroken. Zélie en haar broer Tzain haten het onderdrukte leven dat ze sindsdien gedwongen leiden, waarbij Zélie degene is in wie de haat jegens de onderdrukkers het felst brand, wat haar nogal eens in de problemen brengt.

Amari en Inan zijn de kinderen van Saran, die hem vrezen omdat hij voor zijn familie ook wreed is. Inan wil alles doen om zijn vaders goedkeuring te krijgen. Amari ontvlucht het paleis op het moment dat haar vader haar dierbare kamenierster en vriendin Binta laat vermoorden. Op haar vlucht neemt ze maar één ding mee, een item dat haar vader ten val kan brengen door het terugbrengen van magie in de wereld. De paden van Zélie en Amari kruisen elkaar, waarbij een breekbare overeenkomst wordt gesloten. Achtervolgd door Inan en de koninklijke garde, beginnen ze aan een tocht om de maji hun krachten terug te geven.

De onderdrukking en vervolging van minderheden is een thema dat helaas nog steeds zeer actueel is. Wat het boek voor mij heel sterk maakte, is met name het feit dat Tomi Adeyemi zo goed weet te beschrijven dat er geen zwart en wit bestaat. Iedereen verenigt goed en kwaad in zichzelf.  Je acties bepalen welke kant je opgaat, waarbij niets veranderlijker is dan de mens. En dat is ook meteen het hoopvolle in het verhaal, mensen kunnen veranderen.

Zélie is een pittige dame, die door haar kwetsbaarheid menselijk en sterk is, ook al ziet ze dat laatste zelf niet. Maar ga er ook maar aanstaan dat jij degene bent die een heel volk moet redden. Inan is een verscheurde jongeman die je het ene moment in je hart sluit om hem het volgende moment weer passievol te haten. Zijn innerlijke strijd vind ik heel mooi beschreven, al schemert bij vlagen een beetje het clichébeeld van een getormenteerde hoofdpersoon door zijn deel van het verhaal.

Het enige dat ik een beetje jammer aan het verhaal vind, zijn de romantische gevoelens die Zélie en Inan ondanks hun strijd toch heel langzaam beginnen te ontwikkelen. Wat is dat toch dat wanneer een jongen en meisje lijnrecht tegenover elkaar staan in een verhaal, ze romantische gevoelens voor elkaar lijken te moeten ontwikkelen? Waarom niet gewoon inzicht in elkaars standpunt en een voorzichtige vriendschap? Jongen plus meisje hoeft niet altijd romantiek te betekenen. Maar dat is mijn mening. En eerlijk is eerlijk, de romantische gevoelens van Zélie en Inan zijn zeker niet suikerzoet. Deze verhaallijn doet dan ook geen afbreuk aan de kracht van het verhaal.


Bloed en beenderen

is een emotionele rollercoaster van een verhaal met nog twee delen in de serie (The Orïsha Legacy) in het verschiet. Smullen voor iedereen die van een fast paced story houdt met een flinke snuif magie.

Bloed en beenderen/Tomi Adeyemi/vertaling Angelique Verheijen/Uitgeverij Harper Collins Young Adult/2018/479 blz./ISBN: 9789402701081