“Luke loog. Jij loog. Kom naar de begrafenis.”

In het door droogte geteisterde stadje Kiewarra worden drie mensen dood gevonden, elk een Hadler. De meeste inwoners gaan er in eerste instantie van uit dat Luke Hadler, de vader, zijn gezin heeft omgebracht en daarna zelfmoord heeft gepleegd. Maar waarom leeft de baby dan nog? En waarom belde hij aan bij zijn eigen huis?

Aaron Falk, jeugdvriend van Luke en rechercheur bij de financiële inlichtingendienst, komt terug naar Kiewarra om de familie bij te staan. Al snel belandt hij midden in het onderzoek naar de dood van de Hadlers en worden ook oude zaken opgehaald. Pleegde Luke wel echt zelfmoord?

Het plot zelf is niet heel speciaal binnen het thriller-genre, is niet aangrijpender dan de meeste verhalen en zit ook niet vol actie. Maar toch wil je het boek in een keer uitlezen. De manier van schrijven; het uitdiepen van elk personage door middel van flashbacks en toelichten van verleden en heden, het geven van een uitgebreide omschrijving van de omgeving en het openhouden van elke optie, maakt dat het boek zeker de moeite waard is om te lezen. Daarbij vind je hierin ook de originaliteit en kracht van het verhaal.

Verder zijn de gedetailleerde omschrijvingen een heel sterk punt van dit boek. Elke ruimte, de geuren, kleuren, omgeving, emoties, eerdere gebeurtenissen: geen enkel aspect wordt overgeslagen. Als lezer kun je je zo een realistisch beeld vormen van het leven in Kiewarra en wordt het eenvoudiger om je te verplaatsen in de personages.

In dit boek beslaat het verhaal slechts een kort tijdsbestek en door de langzame vertelling kun je je er helemaal in verdiepen en mis je geen detail. Jane Harper geeft lezers hiermee de ruimte om mee te denken met de politie en de moord eventueel op te lossen voor het Aaron lukt. Tot het einde zijn namelijk alle mogelijkheden opengehouden en bijna iedere theorie die je bedenkt, is in het verhaal verwerkt. Er zijn meerdere mensen die een motief kunnen hebben, maar ook ieder van hen heeft een alibi. Dus wie liegt er? En wat is er werkelijk gebeurd op de dag van de moord? Door alle vragen en het ontbreken van antwoorden kan je niets anders doen dan doorlezen.

De echte actie, het vinden van de daadwerkelijke dader en de ontmaskering, verschijnt helaas pas in een van de laatste hoofdstukken en is van korte duur. De voorgaande hoofdstukken zijn meer een opsomming van theorieën met hier en daar flashbacks. Deze flashbacks lopen door de andere gebeurtenissen heen, wat het af en toe verwarrend maakt tijdens het lezen, maar ze geven je ook inzicht in de geschiedenis van Kiewarra die voor sommige (ex-)inwoners erg belastend is.

De opsomming van theorieën zorgt er wel voor dat je op een compleet anders spoor raakt dan uiteindelijk de bedoeling blijkt en het maakt dat je als lezer actief meedenkt en het verhaal niet snel vergeet. Daarnaast is het uiteindelijk het wachten waard geweest, want in de ontknoping van dit verhaal wordt je verrast met een dader en motief uit een heel andere hoek dan je zou verwachten.

Kortom,

De droogte

is niet een boek dat je gelezen moet hebben vanwege het verhaal, maar om de schrijfstijl van Harper. Geen detail blijft onbesproken, elk personage wordt uitgebreid geanalyseerd en tot de ontknoping blijven alle opties open waardoor je deze

whodunit

echt uit wilt lezen!

Deze recensie is geschreven door Janine van der Molen, scholiere van




RSG Wolfsbos




in Hoogeveen. Ze leest zo’n beetje alles wat los en vast zit, of het nu in het Engels of Nederlands is. Haar leesstapel bevat veel




dystopische




verhalen, vooral series, maar ook andere genres leest ze zeer zeker ook. Janine leest in twee werelden: de gewone papieren boeken en  e-books op haar




wattpad




.

De droogte/Jane Harper/vertaling Willem van Paassen en Catalien van Paassen/A.W. Bruna Uitgevers/2017/334 blz./ISBN 9 789400 507432