Een ouderwetse, handgeschreven brief met sierlijke letters viel enkele maanden geleden in mijn brievenbus. In de brief werd een hypothetische situatie geschetst: “Stel. Vrijwel iedereen in de wereld valt plots in slaap. Enkelen zijn nog wakker, onder wie u. Een klotesituatie, dat spreekt voor zich.” De schrijver van de brief (hij noemde zichzelf ‘een nieuwsgierige burger’) stelde specifiek aan mij de vraag wat ik in die situatie zou doen en raadde me aan het eens te bespreken met mijn omgeving. Onderaan de brief stond een code: 16 – 5 – 19 – 20 (oftewel ‘Pest’ als je het ontcijferd aan de hand van het alfabet). Mijn reactie: “HUH?!”.

En zo viel niet veel later het boek ook in mijn brievenbus. Pest is de debuutroman van Joost Devriesere en gaat over een Vlaams stadje, genaamd Pest. Het merendeel van de mensen op de wereld is in slaap gevallen, maar enkelingen zijn toch wakker gebleven. Het boek bestaat uit verschillende aparte verhalen van wakkere mensen en gaat erover wat zij doen in zo’n situatie. Het boek wordt interessanter als je als lezer op voorhand zelf eerst nadenkt over wat jij zou doen in die situatie en je op die manier kan vergelijken tussen wat jij zou doen en wat de personages in het verhaal doen. Sommige personages maken vreemde keuzes in het verhaal, maar toch wordt het makkelijker om deze handelingen te begrijpen (ook als dit verschilt van wat jij zou doen) omdat de context net zo specifiek en apart is. Pest is geen verhaal om zomaar te lezen en weg te leggen, maar wel eentje waar je over moet nadenken om het verhaal volledig tot zijn recht te laten komen.

Bovendien is het opdelen van een verhaal in deelverhalen doorgaans een risico. Meestal ontbreekt op de een of andere manier een rode draad en is het voor de lezer vaak vervelend om bij elk hoofdstuk telkens opnieuw te beginnen aan een verhaal, terwijl een verhaal vaak net zoveel leuker is als je je er helemaal door kan laten meeslepen. Toch weet Devriesere met Pest de rode draad doorheen het verhaal te behouden. Naar het einde van het verhaal toe kon het voor mij twee kanten op: ofwel had het verhaal een open einde en was het voor mij een verhaal met een teleurstellend einde, ofwel had het verhaal een gesloten einde en zou ik het met een brede glimlach kunnen dichtslaan. Zonder al te veel woorden weet Devriesere het boek toch op een zeer sterke wijze te laten eindigen. Voor mij was op dat moment het verhaal echt geslaagd.

Devriesere heeft mij met zijn debuut overtuigd. Het verhaal leest, zonder moeilijk taalgebruik, als een trein. Bovendien laat Devriesere met de nodige humor ook actuele thema’s aan bod komen waardoor het lijkt alsof het verhaal zich in het hier en nu afspeelt en het dus perfect mogelijk is dat het verhaal morgen zomaar opeens realiteit zou kunnen worden (hoewel ik dat liever niet zou hebben natuurlijk…). Pest is een originele, humoristische roman die verschillende perspectieven van eenzelfde situatie belicht. Ik kijk alvast uit naar zijn volgende roman.

Vier op vijf.

Deze recensie is geschreven door Lore Evens. Lore is 23 jaar en woont in Maaseik. Na een studie toegepaste school- en pedagogische psychologie in Antwerpen volgt zij nu een verkort traject lerarenopleiding secundair onderwijs Nederlands – geschiedenis in Leuven. Lore schrijft ook over boeken e.d. op haar eigen blog:

Pest/Joost Devriesere/Uitgeverij Houtekiet/2017/297 blz./ ISBN 978 90 8924 601 1