Duizelingwekkende hoogte is het tweede deel in de ‘Duizend hoog’-serie. Het verhaal gaat verder waar het gebleven was. Na de vreselijke gebeurtenis waarbij Eris het leven liet, proberen Avery, Leda, Watt en Rylin de draad weer op te nemen. Net als in boek één hebben de personages ook nu een hoop geheimen die koste wat kost verborgen moeten blijven. Zo weet het merendeel van dit gezelschap dat de dood van Eris niet zomaar een ongeluk was, maar dat Leda er voor iets tussen zit. Leda op haar beurt weet dan weer van zowel Avery als Watt een groot geheim dat hun leven kan veranderen.

McGee laat ons ook kennis maken met nieuwe personages zoals Calliope Brown. Samen met haar moeder heeft Calliope een crimineel verleden, maar daar lijkt nog geen eind aan te komen. Natuurlijk brengt de komst van Calliope nieuwe problemen met zich mee en zal ze er alles aan doen om te krijgen wat ze wil.

McGee frist regelmatig het geheugen van de lezer op, over de gebeurtenissen in deel één. Omdat het al een jaar geleden was dat ik ‘Duizend hoog’ las, was dit voor mij erg aangenaam. Als je de boeken echter kort na elkaar leest kan ik me voorstellen dat deze herhaling storend kan overkomen. Ook nu houden de technische hoogstandjes – we bevinden ons namelijk nog steeds in 2118 – het verhaal amusant en interessant.

Qua interiges, geheimen, ruzies, ambities, chantage, sociale status, drama… blijft Katharine McGee op hetzelfde pad doorgaan. Er is weinig vernieuwing. Alhoewel ik erg genoten heb van ‘Duizend hoog’ had ik nu toch iets meer verwacht. Jammer genoeg bleef ik een beetje op mijn honger zitten, de verhaallijnen waren niet altijd even pakkend en het verhaal kwam moeizaam op gang.

Ook nu wisselt de auteur in een snel tempo van verteller. Aan de ene kant doet dit je snel verder lezen omdat je graag wil weten hoe het verder gaat, maar aan de andere kant is het lastiger om echt mee te leven met één personage en volledig op te gaan in diens verhaallijn, wat het leestempo vertraagt.

Een pluspunt aan de vele personages is dan weer dat elk personage een ander type is met een eigen achtergrond en problemen. Ze maken allemaal een andere evolutie door. Zo vond ik Leda bijvoorbeeld echt een bitch in boek één, maar begon ze nu haar fouten in te zien, wat haar iets sympathieker maakte. Het nieuwtje in de stad, Calliope, vond ik dan weer geen fijne persoonlijkheid. Maar zij zorgt voor extra drama en dynamiek in de straten van Manhattan. Waar het aan het eind van ‘Duizend hoog’ even lijkt of Mariël, de vriendin van Eris, een belangrijke rol gaat spelen in dit tweede boek blijft ze toch het grootste deel van het verhaal op de achtergrond. Naar mijn mening laat de auteur hier een kans liggen, ze had veel meer uit dit personage kunnen halen.

Ondanks dat ik er meer van verwacht had, heb ik toch erg genoten van het verhaal. McGee weet weer te eindigen met een knaller, wat me reikhalzend doet uitkijken naar het vervolg. Hoe ver willen Avery, Leda, Watt, Rylin en Calliope gaan om hun geheimen veilig te stellen?

Als je fan was van ‘Duizend hoog’ is Duizelingwekkende hoogte een aanrader. Het bevat weer veel romantiek en drama. Vond je ‘Duizend hoog’ te veel drama en te soaperig, dan laat je deze beter aan je voorbijgaan, want veel vernieuwing komt er niet aan te pas.

Duizelingwekkende hoogte/Katharine McGee/Uitgeverij Moon/Vertaald door Karin Pijl/2017/457 pag./ISBN 9789048828043