Winger, het eerste deel van de gelijknamige serie geschreven door Andrew Smith, kreeg in de Engelstalige gemeenschap heel wat lovende woorden. Ik daarentegen ben nog niet helemaal overtuigd.

Ryan Dean West is 14, maar hij zit al in de vijfde klas. Na een misstap vorig schooljaar (het hacken van een telefoon) verblijft Ryan Dean nu in het Kansgebouw, de slaapzalen waar de stoutste jongens – veelal echte vechtersbazen – het jaar doorbrengen. Tot overmaat van ramp is Chas Becker, de grootste bullebak van het internaat, zijn kamergenoot. In zijn vrije tijd speelt Ryan Dean rugby – daar kreeg hij bovendien zijn bijnaam Winger – en probeert hij Annie Altman te versieren.

Maar – hoe kan het ook anders – natuurlijk verloopt dit niet allemaal zonder slag of stoot. Het schooljaar is nog niet eens begonnen of Ryan Dean heeft zijn eerste stommiteit al achter de rug. Gelukkig kan hij rekenen op de steun van zijn nieuwe vriend Joey Consentio. Want van zijn oude vrienden John-Paul (aka JP) en Sean (aka Seanie) moet hij niet veel steun verwachten.

Alhoewel ik met veel nieuwsgierigheid aan het boek begon viel het verhaal snel tegen. Als lezer maak je kennis met de ene kattenkwaad na de andere. Van met je hoofd in een wc-pot hangen tot in een Pokémononderbroek op een dansvloer verschijnen, en van voetjevrijen met twee meisjes tegelijkertijd tot je ergste vijanden pis laten dringen. Qua ‘youngadultboek voor jongens’ kan het dus zeker tellen, echter ik miste precies wat diepgang.

Gelukkig las het verhaal heel vlot. Ook de korte hoofdstukken en de diverse illustraties (van Ryan Deans hand) dragen hieraan bij.

Langs de andere kant had ik soms genoeg van het talrijke vermeend literair gewauwel van Ryan Deans overpeinzingen. Ergens moet de grens getrokken worden, maar die grens is in mijn geval ruimschoots overschreden.

De opbouw naar diepgang die we voorgeschoteld krijgen, bijvoorbeeld de prille liefdesrelatie tussen Ryan Dean en Annie wordt jammer genoeg telkens weer de kop ingeduwd door platte humor en ongemakkelijke situaties. Wat ik wel mooi vind is de realistische manier waarop Andrew Smith de gebeurtenissen beschrijft rond het homoseksuele personage Joey. Ook is het heel herkenbaar hoe Ryan Dean zijn uiterste best doet om er bij te horen, de angst die hij heeft om door de mand te vallen en een loser te worden en de kleine momentjes van populariteit die hij kent. Een perfect weergave van de zoektocht die elke doorsnee puber doormaakt.

De overdosis humor kon me niet helemaal overtuigen, maar het einde van het verhaal maakt me toch nieuwsgierig naar meer. Is de nieuwsgierigheid rond deze plotse twist voldoende om me te wagen aan het tweede deel? Of kon deze coming-of-ageroman boordevol seks en hilarische situaties me toch niet overhalen? Ik ben er zelf nog niet helemaal uit.

Winger/Andrew Smith/Uitgeverij De Fontein/Vertaling door Sandra van de Ven/2017/446 pag./ISBN 9789026143557