We leren Sanne kennen als ze zichzelf bestudeert in een ruit vlak voordat ze een vrouwencafé binnengaat. Ze voelt zich duidelijk niet helemaal op haar plek, weg van de omgeving waar ze zich wel als een vis in het water voelt: de Zuidas. Toch is het vrouwencafé wel de plek waar ze Charlie leert kennen, met wie ze een relatie begint. In het eerste gesprek dat ze voeren komt direct naar voren waar het boek om zal draaien: het krijgen van kinderen. Charlie wil graag kinderen, maar Sanne voelt die behoefte juist niet.

Middagzwemmers van Jocelyn Vreugdenhil is opgedeeld in vijf delen. Na het eerste deel waarin Charlie en Sanne elkaar ontmoet hebben, maakt Vreugdenhil een tijdsprong. Van het prille begin van de relatie wordt doorgeschakeld naar de start van de zoektocht naar een spermadonor. Dat maakt het lastig voor de lezer om zich echt in te leven in de relatie. Charlie vertelde in deel één weliswaar dat ze vlinders voelde bij de gedachte aan Sanne, maar een kans om dat echt voor je te zien wordt niet gegeven. Dat maakte het voor mij lastiger om me echt betrokken te voelen bij de hobbelige weg die ze af moeten leggen naar het krijgen van kinderen.

Fijn aan de roman is dat het perspectief wisselt. Dat zorgt er namelijk voor dat je zowel door het boek heenvliegt als dat je de levenshouding van beide personages meekrijgt, die nogal verschillen. Wel ontbreekt een verschil in verteltoon; af en toe betrapte ik mezelf erop dat ik twijfelde vanuit wiens perspectief ik las. Dat het verhaal zo snel wegleest heeft ook zijn nadelen. Vreugdenhil snijdt soms gebeurtenissen aan die de personages vorm en diepgang zouden geven, zoals een emotionele ontmoeting tussen Charlie en haar zus. Het blijft echter bij korte glimpen en dan raast het alweer verder. Ditzelfde gebeurt ook bij een belangrijke ruzie tussen Charlie en Sanne; die wordt genoemd, maar de woordenwisseling zelf wordt geskipt.

Daarnaast had ik af en toe moeite met de keuzes die de hoofdpersonages maken. Charlies vreemdgaan werd wel erg casual gebracht, met name door Charlie zelf. Dat zou op zich nog niet zo’n probleem zijn, ware het niet dat Charlie zonder enig aarzelen de zoektocht met Sanne voortzet naar de juiste persoon om co-ouderschap mee aan te gaan en daar kon ik maar weinig begrip voor hebben. Het einde maakte daarin wel iets goed, maar door de houding van de personages werd het zeker niet makkelijker om van Middagzwemmers te genieten.

Vreugdenhils debuut heeft mij dus helaas niet weten te overtuigen. Ik had wel een luchtige roman verwacht, maar het tempo ligt simpelweg te hoog om de interessantere emotionelere passages voldoende uit te kunnen werken. Dat in combinatie met hoofdpersonages die keuzes maken waar ik maar lastig begrip voor kan hebben en de niet erg opvallende schrijfstijl, zorgden ervoor dat ik nooit echt in Middagzwemmers getrokken werd.

Middagzwemmers / Jocelyn Vreugdenhil / Uitgerij Luitingh-Sijthoff / 2018 / 283 blz. / ISBN: 9789024581153