David houdt van feiten, getallen en zijn notitieboekje en zit al 622 dagen alleen in de pauze. Kit daarentegen heeft genoeg vrienden om mee op te trekken, maar gaat voor het eerst weer naar school sinds haar vader is verongelukt.

Tijdens de lunch besluit Kit bij David te gaan zitten, in alle rust. Kit vraagt David uiteindelijk om te helpen met onderzoeken hoe haar vader is overleden. Overleeft de waarheid hun inmiddels opgebouwde vriendschap?

Ze trekken steeds vaker met elkaar op om wat te doen en één keer gaan ze naar de plek van het ongeluk. Het boek heet ‘Het Ongelukproject’, maar op pagina 200 hadden ze er naar mijn idee nog steeds vrij weinig aan gedaan. Misschien had ik me er iets anders van voorgesteld waardoor het minder leek. In principe kan ik het ongelukproject breder bekijken: de rouwverwerking van Kit speelt ook een grote rol waardoor het boek beter wordt.

David heeft kenmerken van Asperger en ik vind dat dit mooi is beschreven. Net zoals dat zijn familie hem accepteert zoals hij is. Ook heeft hij een zus die hem ongelooflijk veel helpt bij sociale situaties, de schat. Kit zit midden in en rouwproces en de gevoelens die hierbij komen kijken zijn op een passende en geloofwaardige manier verwerkt. Kit lijkt de enige te zijn op school die David accepteert zoals hij is en wat hij bijvoorbeeld voor kleding draagt. Wanneer David zich ineens opeens veel hipper kleedt ziet iedereen hem ineens staan en is hij sexy. Blijkt maar weer hoe belangrijk het is voor mensen hoe een ander eruit ziet.

Het was een fijn boek om te lezen tussendoor, het leest snel en ook leer je de personages goed kennen. Toch wil ik bij dit boek een kanttekening plaatsen: het viel mij op dat David werd en wordt gepest, maar dat er vanuit school geen consequenties aan zitten en hebben gezeten? Is school dan blind of ligt het aan mijn rechtvaardigheidsgevoel? David wordt op het incident aangesproken in het verhaal, terwijl hij in dit geval ook grotendeels slachtoffer is. Ik snap dat niet goed en dat stoorde mij.

Verder vond ik het een fijn te lezen boek en ben ik benieuwd naar het eerste boek van Julie Buxbaum.

Mijn naam is Irene Bregman en ik ben 22 jaar. Ik studeer Sociaal Pedagogische Hulpverlening en naast mijn opleiding lees ik ontzettend graag. Lezen doe ik al sinds ik het kan en dat is gelukkig nooit weggegaan! Ik lees voornamelijk YA, maar ook boeken binnen andere genres worden verslonden.

Het Ongelukproject/Julie Buxbaum/vertaling Marie-Louise van Dongen/Uitgeverij De Fontein/ 2018/333 blz./ISBN 9 789026 144561