Op de (ontzettend mooie) cover van

Zeven perfecte dagen

staat een quote van bestsellerauteur Jill Mansell: ‘Dit is het ultieme niet-weg-te-leggen-boek. Ik kan het iedereen aanbevelen!’ Bij het eerste sluit ik mij volledig aan. Het boek van Rosie Walsh leest als een trein en zelf heb ik het, ondanks zijn niet verwaarloosbare aantal pagina’s, binnen een paar uur uitgelezen. Een belangrijke reden hiervoor was dat de schrijfster de confrontatie maar bleef uitstellen, waardoor je nooit zeker wist of je de hints die je tussen de regels door kon oppikken nou goed interpreteerde of niet. Dit hield het verhaal spannend en interessant om te lezen.

Dit is maar goed ook: ik was namelijk niet altijd een even grote fan van de personages van het boek.

Zeven perfecte dagen

is geen Young Adult-roman, waar de hoofdpersonages vaak stevig in hun schoenen staan. Sarah is daarentegen een heel normale vrouw en is iets minder emotioneel stabiel. Zij is eind twintig en dealt met problemen waar ik me niet zo goed in kon inleven; toch was dit niet per se vervelend, omdat het onderwerpen van dit boek natuurlijk tijdloos is – de gedoemde liefde. Waar ik me in het geval van Sarah af en toe wel aan stoorde, was dat zij nogal wat zelfmedelijden had. Maar goed: dat is natuurlijk een vitaal onderdeel van het plot van deze liefdesroman, dat draait om de onwaarschijnlijk snel ontstane liefde tussen Sarah en Eddie.

Als de in Los Angeles wonende Sarah haar familie bezoekt in Engeland ontmoet ze Eddie. Vervolgens worden de twee stapelverliefd op elkaar en maken wilde plannen over het bouwen van een gezamenlijke toekomst. Hier zien we de titel terug: dit alles doen zij in zeven dagen. Wanneer hun wegen zich door verplichtingen scheiden, beloven ze contact te houden – dat lijkt simpel genoeg te zijn, zo in de 21e eeuw. Althans, totdat Eddie niet meer Sarahs berichtjes beantwoordt. Sarahs hart is gebroken, maar ze geeft niet op: er is namelijk geen enkele reden waarom hij haar opeens niet meer zou willen… of wel?

Het hele boek draait dus om Sarahs onwil om Eddie op te geven en hoe haar liefde voor deze man dieper gaat dan schaamte of boosheid. Dat brengt me terug op Jill Mansells tweede punt: nee, ik zou dit boek niet aan iedereen aanraden.

Zeven perfecte dagen

is alleen leuk voor degenen die op zoek zijn naar een makkelijk lezend, spannend boek en die geen bezwaar hebben tegen wat romantiek die af en toe een beetje cheesy is. Als dat iets is wat je leuk vindt, dan kan ik Walsh’ boek wel zonder twijfel aanraden: het zal je zeker niet teleurstellen. Met het boek

Zeven perfecte dagen

kun je je misschien wel zeven perfecte uren vermaken.

Ik heet Lisa Warners, woon in Utrecht en zit in de vijfde klas op het Christelijk Gymnasium. Ik lees al sinds ik heel klein ben. Tegenwoordig lees ik vooral veel Young Adult fantasy en Engelse/Nederlandse literatuur, bij voorkeur in het Engels. Tot mijn favorieten behoren de A Court of Thorns & Roses serie, To Kill a Mockingbird, Tess of the d’Urbervilles en Fangirl. Mijn favorieten wisselen echter nogal per dag en per humeur.

Zeven perfecte dagen/Rosie Walsh/vertaling Anne Jongeling/Boekerij/2018/329 blz./

ISBN: 9789022582398