Jenny Aaron is een keiharde en meedogenloze politievrouw, die zelfs met haar visuele handicap zonder problemen haar vijanden uitschakelt. Dat kan ook niet anders, want als klein meisje is het politievak haar met de paplepel ingegoten door haar vader, die overleden is.
Zij en haar partner Pavlik op wie zij blindelings vertrouwt, gaan in “Nooit en te nimmer” samen op een geheime missie naar Marrakesh om een erfenis op te halen. Een nalatenschap met een donkere schaduw, omdat ze deze van haar grootste vijand heeft geërfd. De blinde Aaron, zoals de hoofdpersoon is het verhaal wordt genoemd, vecht niet alleen maar tegen haar daadwerkelijke tegenstanders, maar ook tegen zichzelf. Hoe meer zij de adrenaline toestaat om haar lichaam over te nemen, des te slechter gaat het met haar gezondheid.
Volgens een oogarts, die een nieuwe genezingsmethode hanteert, is er voor Aaron namelijk een mogelijkheid om haar gezichtsvermogen terug te krijgen, maar daarvoor moet zij wel innerlijke rust hebben. En dat is, juist in dit boek waar Aaron samen met de geheime elite-eenheid diverse operaties onderneemt, praktisch onmogelijk. Er vallen in die boek veel slachtoffers, zowel in het heden maar ook in het verleden waar Aaron vaak in terugvalt.
De manier waarop de schrijver Aaron als levensecht persoon beschrijft met alle vaardigheden en problemen die blinden ervaren is enorm knap. Hij beschrijft heel gedetailleerd hoe Aaron de verschillende technieken en methodes gebruikt om als blinde toch normaal te functioneren. En dat doet ze heel goed. Ze schakelt kolossale kleerkasten met spierbundels snel uit. Door gebruik te maken van bepaalde vechttechnieken en doordat zij extreem goed met een pistool kan omgaan.
Er wordt in dit boek naar verschillende tijden teruggeblikt en dat is soms best wel verwarrend. “Nooit en te nimmer” is namelijk het tweede boek is over Jenny Aaron, maar omdat ik het eerste boek (“Voor eens en altijd”) niet gelezen had, vond ik het vaak ingewikkeld om te bepalen wie nou precies wie was en welke rol deze personen hadden in het geheel. Er zijn enorm veel teamleden uit verleden en heden en ook personages die helemaal niet belangrijk zijn voor het verhaal. Het kostte me soms best wel wat moeite om toch verder te lezen, maar ben blij dat ik door heb gezet.
Na ongeveer 100 bladzijden snap je als lezer er wat meer van en kom je écht in het enorm spannende avontuur terecht. Er is belangrijke informatie toevallig (zo lijkt het) in het boek verstopt, waar je eigenlijk zomaar overheen leest. Aan het einde besef je, net als Aaron, dat je als lezer eigenlijk de sleutel tot de oplossing al lang in handen hebt.
Mijn naam is Nathaniël en ik ben 15 jaar. Momenteel zit ik in de 3e klas van het VWO. Een boekenworm ben ik altijd al geweest. Kon dan ook niet wachten om eindelijk naar groep 3 te gaan en écht te leren lezen. De roos, vuur, boom boekjes had ik in groep 1 en 2 al verslonden. Een goed boek lezen is net als een lekkere pizza of pasta …. leesvoer. Als jongen in een team van voornamelijk vrouwelijke recensenten denk ik dat mijn mening een steentje kan bijdragen. Behalve “gewone” boeken vind ik ben een grote fan van de stripboeken van de Legendariërs. Mooie tekeningen en leuke woordgrappen!
Nooit en te Nimmer / Andreas Pflüger / Xander Uitgevers / 2018 / 412 pagina’s / ISBN 9 789401 609296 / Oorspronkelijke titel : Niemals / Vertaling : Carla Kool.